از كسانى كه نقل آنها را برگزيدم، اينان‌اند: حسن بن محبوب، و [احمد بن‌] محمّد بن ابى نصر بَزَنطى، حسين بن سعيد، فضل بن شاذان، يونس بن عبدالرحمن.

و از متأخّران: ابو جعفر محمّد بن على بن بابويه، محمّد بن يعقوبِ كلينى ...[1]

ابن ادريس حلّى در مُسْتَطْرفات السرائر، باب زيادات، درباره رواياتِ ظريفى كه از كتاب‌هاى مشيخه اهل قلم و ناقلانِ كوشاى حديث به دست آورده، مى‌نگارد:

از آن جمله است احاديثِ ظريفى كه ما آنها را استفاده كرديم از:

* كتاب نوادر احمد بن محمّد بن ابى نصر بَزَنطى (صحابى امام رضا عليه السلام).

* آنچه را ابان بن تَغلب (صحابى امام باقر و صادق عليه السلام) در كتابش مى‌آورد.

* كتاب جميل بن دُرّاج.

* كتاب سيارى، كه نامش ابو عبدالله است، صحابى امام رضا عليه السلام.

* مسائل الرجال و مكاتبه آنها با امام هادى و پاسخ‌هاى آن حضرت.

* كتاب مشيخه، اثر حسن بن محبوب، سَرّاد (صحابى امام رضا عليه السلام) كه از اصحاب ثقه ما و جليل القدر است، روايات زيادى را نقل مى‌كند و يكى از اركانِ چهارگانه عصر خود به شمار مى‌رود.

* كتاب نوادر المُصَنّف، تصنيف محمّد بن على بن محبوب.

اين كتاب به خط شيخ طوسى است، احاديث را از خط او نقل كردم.

* كتاب مَن لا يَحْضَرُهُ الفقيه، شيخ صدوق.

* كتاب قُرب الإسناد، تصنيف محمّد بن عبدالله بن جعفر حِمْيَرى.

* كتاب جعفر بن محمّد بن سِنان، دهقان.

* كتاب تهذيب الأحكام.

* كتاب عبدالله بن بُكَيْر بن اعْيَن.

* روايتِ ابوالقاسم بن قولَوَيه.

* كتاب «انس العالم» تصنيف صفوانى.

[1] . المعتبر 1: 33.