اما دعا براى ميّت رواست چون پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بر مردگانِ مسلمين نماز مى‌گزاردند و بر قبر آنان مى‌ايستادند و دعا مى‌خواندند. از اين عملِ پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله رجحان دعا بر سر قبور مؤمنان استفاده مى‌شود و ظاهراً در بين امت در اين مسأله اختلافى نيست؛ همه پذيرفته‌اند كه دعا براى ميّت رواست.

زيارت قبور به قصد برآوردن حاجات و توسل و استغاثه به صاحب قبر در نكات قبلى بررسى شد. تنها دليل روايى كه وهابيان براى منع اين كار مى‌آورند روايت نبى مكرم اسلام است كه فرموده:

«اللّهُمّ لا تَجْعَلْ قَبْري وَثَناً يُعبَد،

خداوندا قبر من را بُتى كه پرستيده مى‌شود قرار مده.» اما چنان چه در نكته‌ى دوم گفتيم با عدم تغيير در ديدگاه «داعى» و يا در گوهر «مدعوّ» موضوع عبادت و شرك منتفى خواهد بود، خوانندگان قبر پيامبر همان نگاه را دارند كه صحابه داشته‌اند و هرگز پيامبر را عبادت نمى‌كنند پيامبر نيز پس از وفات همانند سنگ وچوب نمى‌شوند تا با بت‌ها مقايسه گردند. آرى اگر ديدگاه داعى عوض شود و قبر پيامبر را- نعوذ بالله- همانند بت پرستان عبادت كند، امكان اين خطر هست.