ديدگاه موحد با مشرك است. مشرك چنين مى‌پنداشت كه بت‌هاى او به طور مستقل در امور هستى دخالت دارند و خداوندِ خالق، اين امور را به آنها تفويض كرده است. اما موحد، همه اجزاى هستى را در همه‌ى ابعاد آن تحت تدبير حقتعالى مى‌شناسد، چون خداوند «ربّ العالمين» است و «مالك و مَلِك» همه چيز اوست قرآن مى‌فرمايد:

«لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ ...» (حج/ 64) «آن چه در آسمان‌ها و آن چه در زمين است از آنِ اوست»

و باز اين آيه كه درباره حاكميت مطلق حقتعالى بر هستى كه مى‌فرمايد:

«لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...» (شورى/ 49) «حاكميت و فرمانروايى آسمان و زمين از آن خداست» و هر گونه كه بخواهد در آن‌ها تصرف مى‌كند بدون آن كه هيچ مانعى بر سر راه او باشد.

نكته هشتم: ادله‌ى فراوانى در مصادر سنى (فارغ از مصادر شيعى) به چشم مى‌خورد كه از حيات انبيا و اوليا در عالم برزخ خبر مى‌دهد.

ارزيابى و شرح: گفتيم پس از وفات حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله، تحولى در جوهره‌ى، توسل، استغاثه، شفاعت صورت نمى‌گيرد تا آن را تبديل به شرك كند؛ چون مؤمنان در زمان حيات رسول‌