بنابراين، كسى كه از ناحيه خدا فرستاده شده، بايست رسالت و اهداف آن را درك نمايد و بر ايفاى نقشى كه از او خواسته شده در قلمرو دريافت و تبليغ و تبيين و اجرا و دفاع و حراست از آن، توانايى لازم را داشته باشد.

كليه مسئوليّت‌هايى كه در اين سطح و در امتداد آن قرار دارد، ويژگى‌هايى چون دانش و بينش، سلامت نفس، نهاد سالم، صبر و شكيبايى، استقامت، شجاعت، بردبارى، تضرّع و زارى، بندگى خدا، ترس از او، اخلاص و عصمت، مى‌طلبد.

پيامبر خاتم صلّى اللّه عليه و اله و سلم پيامبر نوظهورى نبود، بلكه كامل‌ترين و برجسته‌ترين پيامبر و دارنده تمام ويژگى‌هاى برتر آنان به‌شمار مى‌آمد. آرى، خداوند آگاه‌تر است رسالت خويش را كجا قرار دهد.

بسيار طبيعى بديهى است كه نامزد مسئوليّتى بزرگ، بايد قبل از پذيرفتن آن مسئوليّت براى پذيرش و اجراى آن آمادگى كامل داشته باشد. بنابراين، پيامبر خاتم بايد تمام لوازم پذيرش بار اين مسئوليّت بزرگ الهى را به دست آورد و قبل از بعثت از همه ويژگى‌هاى لازم جهت عملى ساختن اين مسئوليّت ربّانى، برخوردار باشد. و آيات قرآن كريم نيز بر اين موضوع مهر تأييد مى‌نهند:

1. كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ؛[1]

اين‌گونه، خداى عزيز و حكيم به تو و پيامبرانى كه پيش از تو بودند، وحى مى‌كند.

2. وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌؛[2]

و قبل از تو كسى را نفرستاديم جز مردانى از اهل آبادى‌ها كه به آنان وحى مى‌كرديم.

[1] . شورى/ 3.

[2] . يوسف/ 109.