مصر شك ندارند در اين‌كه او اهل دروغ بود.[1]

احمد بن (زيد) يزيد بن ابراهيم‌

بخارى يك حديث در مناقب ابوبكر[2] از او روايت كرده است. ذهبى و ابن حجر گفته‌اند: ابوحاتم او را تضعيف كرده است‌.[3] سند اين حديثى كه احمد بن زيد روايت كرده، مضافاً بر ضعف او، از جهت اين‌كه راوى آن زهير، از ابواسحاق است نيز ضعيف خواهد بود؛ زيرا چنان‌كه در مورد ابواسحاق در جاى خود بيان كرديم، او در آخر عمرش اختلاط پيدا كرده است وزهير از ابواسحاق پس از اختلاطش حديث روايت كرده است ولذا در شرح حال او واسرائيل گفته شده كه حديث اين دو از ابواسحاق پس از اختلاط بوده ولذا ضعيف خواهد بود.

اسباط بن عبد الواحد ابويسع بصرى‌

امام بخارى يك حديث از او روايت كرده است. ابن حجر مى‌نويسد: قال ابوحاتم: مجهول ... وكذبه يحيى بن معين؛[4] ابوحاتم او را مجهول خوانده و ابن معين دروغگو خوانده است و در «تقريب التهذيب» مى‌گويد: او ضعيف است.[5]

اسحاق بن محمد بن اسماعيل الفروى (متوفاى 226. ق.)

امام بخارى شانزده حديث از او روايت كرده است.

[1] . تهذيب التهذيب، ج 1، ص 56، رقم 115؛ ميزان الاعتدال، ج 1، ص 125، رقم 507؛ سير اعلام النبلاء، ج 12، ص 70 و 71، رقم 16.

[2] . صحيح بخارى، كتاب المناقب، باب: علامات النبوة في الاسلام، ج 3، ص 1323، ح 3615.

[3] . من له رواية فى كتب الستة ذهبى، ج 1، ص 204، رقم 99؛ تقريب التهذيب، ج 1، ص 49، رقم 127؛ الجرح والتعديل، ج 2، ص 82، رقم 191.

[4] . تهذيب التهذيب، ج 1، ص 186، رقم 397.

[5] . همان، ج 1، ص 232، رقم 269.