رحلت
اسفبار ايشان، جهان تشيّع را غرق ماتم نمود ولى حوادث مقارن و بعد از آن به قدرى
ناگوار بود كه بر ابعاد اندوه جهان شيعه افزود.
مكتب
اسلام مىگويد: علّت اصلى رحلت، با توجّه به آنكه عارضه قلبى در كار نبوده و در
نواحى سينه و شكم كبوديهائى ديده شده، و مقارن ساعات ارتحال، عارضه دلدرد شديدى
رخ داده، با عنايت به اجازه ندادن بعثيان خونآشام به پزشكان براى معاينه سريع و
دقيق از معظم له و قطعكردن تلفنهاى اقامتگاه ايشان و اصرار به خاكسپارى سريع و
شبانه و قرائن ديگر ابعاد فاجعه را بيشتر مىكند كه با گذشت زمان پرده از اسرار
رحلت مظلومانه آن مرجع عاليقدر برداشته خواهد شد.
نگارنده
گويد:
بنا
بر نقل يكى از متلمّذين آن مرجع مظلوم و حكايتى كه براى نگارنده بيان فرمودند،
مسئله شهادت ايشان قوّت بيشترى پيدا كرده و گمان مىرود كه دعاى آن مقام منيع به
هدف استجابت مقرون گرديده باشد.
متن
حكايت:
حضرت
آيت اللّه سيد محمد مهدى خلخالى از شاگردان با استعداد حضرت آيت اللّه العظمى خوئى
(ره) مقيم تهران اظهار نمودند