آيه دوم:

(وَ لَقَدْ آتَيْنا بَنِي إِسْرائِيلَ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلَى الْعالَمِينَ‌\* وَ آتَيْناهُمْ بَيِّناتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ‌\* ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‌ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ)[1].

ما بنى‌اسرائيل را كتاب آسمانى و حكومت و نبوّت بخشيديم و از نعمت‌هاى پاكيزه به آنها روزى داديم و آنان را بر جهانيان [- مردم عصر خويش‌] برترى بخشيديم؛\* و دلايل روشنى از امر (نبوّت و شريعت) در اختيارشان قرار داديم؛ آنها اختلاف نكردند مگر بعد از علم و آگاهى؛ و اين اختلاف به خاطر ستم و برترى‌جويى آنان بود؛ امّا پروردگارت روز قيامت در ميان آنها در آنچه پيوسته اختلاف داشتند داورى مى‌كند.\* سپس تو را بر آيينى از فرمان قرار داديم، پس از آن پيروى كن، و از هواى نفس جاهلان پيروى مكن.

فيروزآبادى در القاموس در شرح معناى «شَرِيعَة»- كه در آيه پيشين آمده- ميگويد:

«الشريعة: ما شَرَع الله تعالى لعباده و الظاهر المستقيم من المذاهب»[2].

شريعت يعنى قانونى كه خداوند براى بندگانش مقرر فرموده و مذهب ظاهر و مستقيم و راست.

[1] . سوره جاثيه: 16- 18.

[2] . فيروزآبادى، القاموس المحيط، ماده« شرع».