و راغب اصفهانى در المفردات در شرح معناى «شَرَع» ميگويد:

«الشَّرْعُ: نهج الطّريق الواضح، يقال: شَرَعْتُ له طريقاً. و الشَّرْعُ: مصدر، ثم جعل اسماً للطريق النّهج، فقيل له: شِرْعٌ و شَرْعٌ و شَرِيعَةٌ و استعير ذلك للطريقة الإلهيّة. قال تعالى: (لِكُلٍّ جَعَلْنا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً)»[1].

شَرْع يعنى راه روشن؛ گفته مى‌شود: شَرَعْتُ له طريقا. و الشَّرْعُ: مصدر بوده سپس نامى براى راه راست و روشن قرار داده شد و به آن گفتند: شِرع، شَرع و شريعت، و به عنوان استعاره در طريقت و راه و رسم الهى به كار برده مى‌شود. خداوند فرمود: براى هريك از شما شرعت و منهاجى قرار داديم.

بنابراين، معناى اين جمله در آيه كريمه فوق: (ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‌ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها) اين است كه: پس از قانون و شريعتى كه براى فرمانروايى و حكومت بر بنى‌اسرائيل نازل كرديم: (وَ آتَيْناهُمْ بَيِّناتٍ مِنَ الْأَمْرِ)، قانون فرمانروايى و شريعتى بر تو- نبى اكرم محمد مصطفى (ص)- فرو فرستاديم و تو را قيّم و مسئول آن قرار داديم: (ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‌ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ) اكنون به تو دستور تبعيت و پيروى از اين قانون و شريعت ميدهيم: «فَاتَّبِعْها» و اينكه از هواى نفس جاهلان و بى‌دانشان پيروى نكن: (وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ). اين بخش از آيه به طور ضمنى حاكميت حاكمان غير الهى را حاكميتى مبتنى بر جهل و هواى نفس كه نقطه مقابل علم و عدالت است، معرفى ميكند:

(وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ).

از هواى نفس جاهلان پيروى مكن.

[1] . راغب اصفهانى، مفردات، ص 450، ماده« شرع».