واژه هفتم: «اختيار»

هفتمين واژه قرآنى كه در قرآن كريم براى دلالت بر حصر حاكميت در خداى متعال به‌كار رفته است، واژه «اختيار» است.

در قرآن كريم، برخى از مشتقات واژه «اختيار» نظير: «يختار» يا «الخيرة» در دلالت بر حصر حاكميت در خداوند به‌كار رفته است.

آياتى كه در آنها مشتقات واژه اختيار در دلالت بر حصر حاكميت در خداوند به‌كار رفته است، دو آيه است:

آيه اول:

(وَ رَبُّكَ يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ يَخْتارُ ما كانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ)[1].

تنها پروردگار توست كه مى‌آفريند و برمى‌گيزيند، آنان را حقى در گزينش نيست خداوند منزه و برتر از آن است كه آنان شرك مى‌ورزند.

پس از اين آيه، خداوند ميفرمايد:

(وَ رَبُّكَ يَعْلَمُ ما تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَ ما يُعْلِنُونَ\* وَ هُوَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولى‌ وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ)[2].

[1] . سوره قصص: 68.

[2] . همان: 69- 70.