نام کتاب : امامت در قرآن نویسنده : اراکی، محسن جلد : 1 صفحه : 74
وجوب حَكَم
قرار دادن رسول، براى همه مسلمانان و در هر امر و هر زمان است. بنابراين حكم آيه
ويژه كسانى نيست كه معاصر رسول خدا (ص) بودند و او را ديدند؛ بلكه حَكَم قرار دادن
خدا و رسول، شرط ايمان هر گروهى از مسلمانان در هر عصرى است و تنها به دوران
رسولخدا (ص) اختصاص ندارد. به ديگر سخن هيچ مؤمنى در هيچ زمان و مكانى ايمان
نخواهد داشت مگر اينكه در امور مورد اختلاف، رسول خدا (ص) را حَكَم نمايد و به
حكميت ايشان گردن نهد.
در
اينجا پرسشى ايجاد مىشود و آن اينكه بعد از وفات رسول خدا (ص) چگونه حَكَم قرار
دادن ايشان ممكن است؟ جهت يافتن پاسخ اين پرسش بايد به پرسشى ديگر پاسخ گوييم: اگر
بر فرض در زمان رسول خدا (ص) مىزيستيم اما در يمن زندگى مىكرديم و به ايشان
دسترسى نداشتيم، چگونه او را حَكَم قرار مىداديم؟
پاسخ
روشن است؛ طبيعتاً كسى را حَكَم قرار مىداديم كه رسول خدا (ص) وى را به عنوان
حاكم ما معين كرده بود. در آن زمان مسلمانان اهل يمن، رسول خدا (ص) را حَكَم قرار
مىدادند و پيامبر (ص) نيز اميرالمؤمنين (ع) يا معاذ بن جبل را به سوى ايشان
مىفرستاد و آنها با حَكَم قرار دادن اميرالمؤمنين (ع) يا معاذ در واقع به حكميت
رسول خدا (ص) گردن نهاده و به اين آيه عمل مىكردند.
نام کتاب : امامت در قرآن نویسنده : اراکی، محسن جلد : 1 صفحه : 74