نام کتاب : امامت در قرآن نویسنده : اراکی، محسن جلد : 1 صفحه : 73
به اين معنا
نيست كه مشاوران حق تصميمگيرى براى مشورت كننده دارند، بلكه آنها فقط مشاورند، و
آنچه به آنان سپرده شده و مأمور به آن هستند اين است كه هرگاه از آنان مشورت
خواسته شد نظرشان را ابراز كنند. بنابراين با مردم مشورت مىشود، اما تصميم نهايى
به دست خداى سبحان و منصّوبان او است.
با
توجه به نكات پيش گفته به خوبى درمىيابيم كه بين آيه شورا و آيه اختيار، هيچ
تعارضى وجود ندارد.
به
پروردگارت سوگند كه آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اينكه در اختلافات خود، تو را به
حكميت طلبند و سپس از حكم تو، در دل خود احساس ناراحتى نكنند و كاملًا تسليم باشند[1].
اين
آيه نشان مىدهد كه بر مؤمنان واجب است كه در هر پيشامدى و در هر چه اختلاف
مىكنند، رسول خدا (ص) را حَكَم قرار دهند. البته حكميت رسول خدا (ص) منحصر در
داورى و قضا نيست، بلكه در هر چيزى است كه در آن اختلاف مىكنند؛ زيرا آيه مطلق
است و دال بر