عنوان «اولى‌الامر» و يا «كسى كه نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» معرفى كرده است- بايد در مواردى كه قصد تصميم‌گيرى دارد با ديگران مشورت كند.

بنابراين معناى آيه «و امرشان در ميان خودشان بر پايه مشورت است»[1] اين است كه مؤمنان، وقتى مى‌خواهند تصميمى بگيرند، بايد از نظرات ديگران نيز استفاده كنند و اين امر، شامل مسائل مختلف فرد از جمله زندگى شخصى آنها نيز مى‌شود. انسان مى‌بايست با ديگران مشورت كرده، از نظرات آنان بهره‌مند شود، اما تصميم نهايى به عهده خود اوست نه افرادى كه با آنها مشورت مى‌كند. اگر شما با گروهى مشورت كنيد، به اين معنا نيست كه تصميم‌گيرى را به عهده آن گروه واگذاشته‌ايد؛ بلكه شما با آن گروه تبادل رأى كرده و از نظراتشان بهره جسته‌ايد، ولى در نهايت، اين شما هستيد كه تصميم نهايى را مى‌گيريد.

پس اين كه خداى متعال خطاب به پيامبر (ص) فرمود:

فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ‌

و در كارها، با آنان مشورت كن، اما هنگامى كه تصميم گرفتى، [قاطع باش و] بر خدا توكل كن‌[2].

[1] . همان.

[2] . سوره آل عمران: 159.