وفاتشان اشاراتى رفته و اين يكى ديگر از امتيازات اين كتاب بر الفهرست شيخ است. در ترتيب نامها فقط حرف نخستين مراعات شده و حرف دوم و سوم و ... به حساب نيامده است. بنابراين، ميان ابراهيم و بلال ترتيب هست، ولى ميان ابراهيم و احمد نه.

اين كتاب اولين‌بار در سال 1353 قمرى به كوشش و با تصحيح و مقابله و مقدمه مرحوم عباس اقبال در تهران، و بار ديگر به سال 1381 قمرى با تعليق و مقدمه مفصل آقاى سيد صادق بحر العلوم در 153 صفحه در چاپخانه حيدريه نجف، به چاپ رسيده و در دسترس است.

2. فهرست.

تأليف شيخ منتجب الدين على بن ابى القاسم عبيد الله بن بابويه قمى (متوفا پس از 585).[1]

[1] . منتجب الدين طويل العمر بوده و در سال ششصد هجرى، اجازه عامه براى روايت حديث داده است و دليل بر آن كلام زيرين است:

« ابن الفوطى در مجمع الآداب فى تلخيص معجم الالقاب، در صفحه 775 كتاب الميم گفته است:« منتجب الدين ابو الحسن على بن عبيد الله بن الحسن بن الحسين بن الحسن بن الحسين بن على بن الحسين بن موسى بن بابويه القمى الرازى المحدث المقرى، ذكره الشيخ الحافظ صائن الدين ابو رشد محمد بن ابى القاسم بن الغزال الاصبهانى فى كتاب الجمع المبارك و النفع المشارك من تصنيفه و قال: اجاز عامة سنة ستمائة، و له كتاب الاربعين عن الاربعين، رواه عنه مجد الدين ابو المجد محمد بن الحسين القزوينى ...»

( حواشى و تعليقات ديوان قوامى رازى، از جلال الدين محدث ارموى، ص 229).