كتاب دسترسى نداشته‌اند و نسخه ابن داود مفقود الاثر شده است.

پس هرجا كه نسخه‌هاى موجود الفهرست با آنچه ابن داود از كتاب مزبور نقل مى‌كند يكسان نباشد، بى‌تأمل بايد نقل ابن داود را مقدم و حجت شمرد. چه، گمان درستى و برابرى آن با نوشته شيخ قويتر و خردپسندتر است. بايد افزود كه هرجا ميان نقل ابن داود با نقل علامه حلى كه معاصر و همدوره وى در شاگردى نزد احمد بن طاووس بوده است، نابرابرى ديده شود، همه وقت نمى‌توان سخن ابن داود را مقدم شمرد، زيرا علامه نيز نسخه تصحيح شده رجال و فهرست شيخ را در اختيار داشته است و البته گمان اشتباه ابن داود در قرائت نسخه يكباره منتفى نيست.

چگونگى نسخه‌هاى چاپى‌

متن فهرست با همان ترتيب اصلى، نخستين‌بار در سال 1356 هجرى قمرى در مطبعه حيدريه نجف با مقدمه و تصحيح و پاورقى سيد محمد صادق آل بحر العلوم به چاپ رسيد و همان نسخه با همان خصوصيات بار ديگر در سال 1380 قمرى تجديد چاپ شد. اين چاپ در 252 صفحه به قطع وزيرى و داراى فهرست نامها و شماره نام رجال و نقطه‌گذارى بالنسبه كامل و برروى‌هم، چاپى ممتاز و قابل‌توجه است. سالها پيش از اين تاريخ نيز، يعنى در سال 1271 هجرى (1853 ميلادى) نسخه‌اى‌