مهمان‌نوازی وآثار آن

مکارم الاخلاق

از فروغ روی مهمان شد مُنَور خانه‌ام خانه‌ام فانوس و مهمان شمع و من پروانه‌ام[1]

رسول خداˆ: لَا يُضِيفُ الضَّيْفَ إِلَّا كُلُ‌ مُؤْمِنٍ وَمِنْ مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ قِرَاءُ الضَّيْف‌؛ «از مهمان پذیرایی نمی‌کند، مگر آنکه مؤمن است و مهمان‌نوازی، از مکارم اخلاق است».[2]

جوان مردی

کار ما جز رحمت و احسان نبود هیچ‌گاه این سفره بی مهمان نبود[3]

امام علی† در سخنی شیوا می‌فرمایند: الضِّيَافَةُ رَأْسُ‌ الْمُرُوَّة؛ «مهمان‌داری، سرمنشا جوان مردی است».[4]

[1]. لا ادری.

[2]. دعائم الاسلام، ج2، ص106، ح340.

[3]. پروین اعتصامی.

[4]. تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ح8434.