روز باشد، دو روز اول وششم وهفتم نفاس است و در پاكى بين آن دو احتياط استحبابى كند وبعد از روز هفتم استحاضه است. اگر صاحب عادت باشد، ولى خون دوم را بعد از ايام عادت ببيند و از روز دهم تجاوز كند، در اين صورت خون اول نفاس وخون دوم استحاضه است و در دوران پاكى احكام طاهره بر او جارى مى‌شود. چنان‌چه مضطربه يا مبتدئه باشد وخون دوم را ببيند و از ده روز تجاوز كند، نفاس او ده روزاست. در خون سوم وچهارم نيز همين حكم جارى است، مثلًا اگر زن در روز اول وچهارم وششم تا نهم خون ببيند، همه اين روزها نفاس است وپاكى بين اينها طهر است و اگر از ده روز تجاوز كند وعادتش نه روز باشد، روزهاى اول وچهارم وششم تا نهم نفاس وبقيه استحاضه است و اگر عادتش پنج روز باشد، روزهاى اول وچهارم نفاس و از روز ششم تا دهم احتياطاً بين تروك نفسا و وظيفه مستحاضه جمع كند وبقيه استحاضه است.

(مسأله 258) زن نفسا حكمش حكم زن حائض است كه اگر خون از روزهاى عادت تجاوز كندهنگام قطع شدن خون، بايد خود را وارسى نمايد وروزه‌ها را قضا نمايد ولى نماز قضا ندارد وجماع بااو حرام وطلاقش باطل است و بنابر احتياط لازم بايد آيات سجده را نخواند و در مساجد توقف وداخل نشود وچيزى در آن‌ها نگذارد، ولى اگر از يك در وارد و از در ديگر خارج شود مانعى ندارد، واما در مسجد الحرام ومسجد پيامبر صلى الله عليه و آله حتى ورود از يك در وخروج از در ديگر حرام است.

احكام محتضر

(مسأله 259) بنابراحتياط لازم بر مكلفين واجب كفايى است كسى را كه در حال جان دادن است به پشت بخوابانند بطورى كه صورت وكف پاهايش رو به قبله باشد، بلكه بنابراحتياط لازم چنان‌چه محتضر بتواند واجب است خودش رو به قبله بخوابد وبنابراحتياط واجب ديگران از ولى محتضر دراين كار اجازه بگيرند. علما فرموده اند مستحب است اگر جان دادن سخت شود او را به جايى كه نمازمى خوانده ببرند و شهادتين واقرار به پيامبر صلى الله عليه و آله وائمه عليهم السلام وساير عقايد حقه وكلمات فرج را به اوتلقين نمايند، حضور جنب وحائض ولمس او در حال جان دادن مكروه است.

مستحب است پس از مرگ چشمها، لبها وچانه مرده را ببندند ودست وپاى او را دراز كنند و پارچه‌اى روى او بيندازند ونزد او قرآن بخوانند و اگر شب بميرد در كنار او چراغ روشن كرده،