چنان‌چه صاحب عادت وقتيه باشد، در ايام عادت خون را حيض قرار مى‌دهد اگرچه به صفات آن نباشد واگرصاحب عادت وقتيه نباشد، چنان‌چه خون به صفات حيض باشد حيض وگرنه استحاضه است، ولى اگر اين زن خونش از ده روز تجاوز كند، چنان‌چه همه آن به صفات حيض نباشد استحاضه است واگرهمه آن به صفات حيض باشد، ايام عادت خود را در صورتى كه مضطربه باشد در هر ماه شش يا هفت روز قرار مى‌دهد و در صورتى كه مبتدئه باشد به عادت خويشان رجوع مى‌كند و اگر خويشان نداشت شش يا هفت روز را حيض قرار مى‌دهد.

(مسأله 256) اگر زن بعد از زايمان خون ببيند، چنان‌چه صاحب عادت عدديه خونى كه مى‌بيند ازايام عادتش بيشتر باشد، اگر قبل از ده روز قطع شود، تمام آن خون را نفاس بداند و اگر بيشتر از ده روز باشد، چنان‌چه در ايام عادت وقتيه باشد آنرا خون حيض بداند اگرچه فاصله پاكى او از خون حيض سابق كمتر از ده روز باشد. اگر خون نفاسى را كه مى‌بيند در ايام عادت نباشد، چنان‌چه به صفت استحاضه باشد آن را استحاضه و چنان‌چه به صفات حيض باشد، اگر مدت پاكى- ده روز- از اوبگذرد آن را حيض بداند و اگر آن مدت كمتر از ده روز باشد، بين تروك حائض واعمال مستحاضه احتياطاً جمع كند.

چنان‌چه نفسا در خون نفاس شك كند، بايد به قاعده امكان رجوع نمايد بخلاف حيض كه بايد به قاعده عادت وبعد به قاعده صفات رجوع كند، لذا اگر خون نفاس از ايام عادت عدديه تجاوز كندوقبل از ده روز قطع شود همه آن نفاس است، همچنين اگر بعد از ولادت پنج روز خون ببيند وقبل ازده روز قطع شود، آن نيز خون نفاس است، ولى اگر بعد از ده روز از ولادت خون ببيند آن خون استحاضه است.

(مسأله 257) اگر زن در روز اول ولادت خون ببيند وقطع شود ودوباره قبل از ده روز خون ببيند، چنان‌چه اين دو خون از بدو تولد از ده روز تجاوز نكند، اين دو خون احتياطاً نفاس است و در دوران پاكى بين دو خون بعيد نيست كه پاك باشد واحتياط واولى آن است كه بين تروك نفسا واعمالى كه وظيفه زن پاك است جمع نمايد. اگر از ده روز تجاوز كند، چنان‌چه صاحب عادت عدديه در حيض باشد وخون دوم را در ايام عادت ببيند، در اين صورت خون اول وخونى كه در ايام عادت ديده نفاس و زائد بر ايام عادت استحاضه است. مثلًا اگر دو روز اول ولادت خون ببيند وقطع شود ودوباره روزششم خون ببيند و از ده روز از ولادت تجاوز كند، چنان‌چه عادتش هفت‌