فاصله آن از تولد، از ده روز كمتر باشد يا بيشتر وچه متصل به آن باشد يا نباشد، بايد به وظيفه حائض عمل كند. اگر زن حامله نداند كه اين خون حيض يا استحاضه است، چنان‌چه در روزهاى عادت و به صفات حيض باشد وسه روز ادامه پيدا كند، حيض وگرنه استحاضه است و چنان‌چه در روزهاى عادت باشد ولى صفات حيض را نداشته يا بر عكس باشد، بايد احتياط كند.

(مسأله 254) زن نفسا به حسب حالاتى كه در حيض دارد چهار قسم مى‌شود:

اول: صاحب عادت عدديه: اگر صاحب عادت عدديه عادتش كمتر از ده روز باشد، نفاس رابه اندازه ايام عادتش قرار دهد و اگر خونى را كه مى‌بيند از روزهاى عادت تجاوز كند، چنان‌چه مطمئن باشد قبل از ده روز قطع مى‌شود، همه آن نفاس است و چنان‌چه مطمئن باشد كه از ده روز تجاوزمى كند به مقدار عادت نفاس و بقيه استحاضه است و چنان‌چه احتمال تجاوز بدهد يك يا دو روز به عادتش اضافه مى‌كند به شرط آن‌كه از ده روز بيشتر نشود وبقيه استحاضه است چنان‌چه در بحث حيض گذشت و اگر عادتش ده روز باشد خونى را كه در آن ده روز مى‌بيند، همه آن نفاس است.

دوم: زن ناسيه‌ (كسى كه ايام عادتش را فراموش كرده) اگر زنى بداند كه عادتش كمتر از ده روزاست ولى فراموش كند كه پنج يا شش روز است، چنان‌چه مطمئن باشد كه از ده روز تجاوز نمى‌كند همه آن، نفاس است و چنان‌چه مطمئن باشد كه از ده روز تجاوز مى‌كند، بالاترين احتمال را كه (مثلًا شش روز) است نفاس قرار دهد و اگر اطمينان به قطع شدن يا عدم آن نداشته باشد به بيشترين احتمال دوروز يا بيشتر اضافه كند و اگر آن را هم نداند ونداند كه عادتش شش يا هفت يا بيشتر تا ده روزاست، در اين صورت اگر خون از ده روز تجاوز كند، تمام ده روز را نفاس قرارمى دهد.

سوم: مضطربه: اگر زن مضطربه بعد از زايمان خون ببيند و از ده روز تجاوز نكند، همه آن نفاس است و اگر تجاوز كند، ده روز را نفاس وبقيه را استحاضه قراردهد.

چهارم: مبتدئه: اگر زن مبتدئه خون زايمان ببيند وخونش از ده روز تجاوز نكند، همه آن نفاس است و اگر تجاوز كند، ده روز آن نفاس وبقيه استحاضه است وظاهراً به خويشاوندان رجوع نمى كند.

(مسأله 255) اگر زن ظاهراً يك يا دو ماه خون نفاس ببيند وعمل مستحاضه را انجام دهد،