كه خبروفات بعد از مدّتى به زوجه برسد. امّا حكم زوجه صغيره و مجنونه چنين نيست. خبر بايد از منبع معتبر به زوجه برسد و صرف شايعه نباشد و مبدأ عده فسخ از زمان فسخ است و نيز مبدأ عده وطى به شبهه از زمان وطى است، نه از زمان برطرف شدن شبهه.

4- انقضاى مدّت يا بخشيدن آن در متعه‌

(مسأله 2767) زن متعه اگر حامله نباشد و حيض منظم داشته باشد، عده‌اش دو حيض است و اگر حيض منظم نداشته باشد، مثل اين‌كه يك بار بعد از دو ماه حيض مى‌بيند وبار دوم بعد از سه ماه يا حيض نمى‌بيند، ولى در سنّ كسى است كه حيض مى‌بيند، عدّه‌اش چهل و پنج روز است و اگر حامله باشد، عدّه‌اش وضع حمل است.

احكام عدّه‌

(مسأله 2768) زن مطلقه به طلاق باين در زمان عده، به منزله زن اجنبيه است و در آن مدت مستحق هيچ نفقه‌اى نمى‌باشد واطاعت شوهر نيز بر او واجب نيست و خارج شدن از منزل بدون اذن شوهر بر او حرام نيست، امّا زن مطلقه به طلاق رجعى، مادامى كه در عده به سر مى‌برد، به منزله زوجه است، پس واردشدن شوهر بر او واظهار زينت زن براى شوهر جايز است و نفقه او بر مرد و اطاعت مرد بر زوجه واجب است و خروج زن از خانه بدون اذن شوهر حرام است و اگر يكى از آنها در اثناى عده بميرد، از همديگر ارث مى‌برند. همچنين جايز نيست كه شوهر او را از خانه‌اى كه در آن طلاق داده بيرون كند، مگر اين‌كه فحشاى آشكارى از او سرزده باشد، مثلًا با بيگانگان معاشرت كند يا بيگانگان بر او تردد داشته باشند يا بدزبان باشد و اگر به خارج شدن از منزل، بدون اذن شوهر ناچار شود، احتياط مستحب آن است كه بعد از نصف شب خارج وقبل از فجر برگردد چنان‌چه ضرورت با آن مرتفع شود.

(مسأله 2769) اگر زنش را بعد از دخول طلاق دهد ورجوع كند، سپس قبل از دخول طلاق دهد، بر زن واجب است كه از زمان طلاق دوم، عده نگه دارد و اگر بعد از دخول، طلاق باين دهد و در اثناى عده عقد كند و دوباره قبل از دخول طلاق دهد، حكم طلاق قبل از دخول بر او جارى مى‌شود، به اين معناكه اين طلاق سبب نمى‌شود تا عده را از نو شروع كند و همين حكم در