شده باشد، بر شوهر اولى حرام ابدى مى‌شود. در اين مسأله بين طلاق عدّى و غير عدّى فرقى نيست.

(مسأله 2574) اگر يكى از چهار زنش را طلاق رجعى يا باين دهد پيش از تمام شدن عدّه آن زن، نمى تواند با زن ديگرى ازدواج كند. ولى اگر زن چهارم بميرد، صبر كردن تا چهار ماه و ده روز واجب نيست. اما فسخ عقد نكاح به سبب عيب و مانند آن، ملحق به طلاق نمى‌شود، پس مى‌تواند بعد ازفسخ، با زن پنجمى ازدواج نمايد.

(مسأله 2575) كسى كه سه زن دارد، اگر دو زن ديگر را به ترتيب عقد كند، عقد زن دومى باطل است و اگر هر دو را در يك زمان عقد نمايد، مرد در تعيين يكى از آن دو مخير است و اين حكم در ازدواج با دو خواهر نيز جارى است.

2- رضاع‌

دومين سبب از اسباب حرمت رضاع (شيردادن) است كه سه ركن دارد:

1- شيردهنده.

2- شيرخوار.

3- صاحب شير.

(مسأله 2576) شير دادنى كه موجب نشر و سرايت حرمت مى‌شود، چند شرط دارد:

اول: شيرى كه طفل از آن مى‌خورد، ناشى از ولادت با نكاح صحيح باشد. بنابراين اگر شير آن زن از غير ولادت يا ولادت با زنا باشد و بچه‌اى از آن بخورد، حرمت سرايت نمى‌كند. ولادت از وطى به شبهه به ولادت از نكاح صحيح، ملحق نمى‌شود هرچند احتياط نبايد ترك شود [يعنى با كسانى كه ازپستان آن زن شير خورده‌اند، ازدواج نكند و نگاه محرمانه هم به يكديگر نكنند.]

(مسأله 2577) اگر در مورد يك زن، نكاح صحيح تكرار گردد، مانند آن‌كه شوهر اوّلش بميرد يا او را طلاق دهد و زن از او شير ولادت داشته باشد يا حامله باشد و وضع حمل نمايد، سپس با ديگرى ازدواج كند و از او حامله شود، در اين صورت چند حالت دارد:

1- از همين شير به بچه بدهد، در اين حالت شير از شوهر اوّل اوست، چه اين كه شير دادن درعده صورت گرفته باشد يا بعد ازآن.