مهمانهايش بلكه چهارپايانش- چنان‌چه در خانه جايى براى حيوانات آماده شده باشد- در آن خانه ساكن شوند، و حق دارد به مقدار معمول غلّه وظروف وكالا، در آن نگهدارى نمايد، ولى حق ندارد به ديگرى اجاره يا عاريه بدهد، بنابراين اگر آن را اجاره بدهد، اجازه مالك در صحت اجاره و انتقال اجرت به ساكن مؤثّر نيست.

(مسأله 2509) ظاهر آن است كه سكنى و عمرى و رقبى از عقدهايى است كه احتياج به ايجاب و قبول دارد و آنچه كه در عقود و طرفين عقد معتبر است، در اين جا نيز معتبر مى‌باشد، امّا در حبس بر شخص، قبول معتبر مى‌باشد، ولى در حبس بر صرف در جهت معيّن قبول معتبر نمى‌باشد.

(مسأله 2510) ظاهر آن است كه فروش حبس شده قبل از پايان مدّت حبس جايز است و عين به همان صورتى كه در نزد فروشنده موجود است به خريدار منتقل مى‌شود، بنابراين آنان كه مال براى آنها حبس شده، حق دارند بر حسب اقتضاى حبس از عين استفاده كنند و خريدار مى‌تواند با آنها مصالحه كند كه در مدّت حبس، نتوانند براى خريدار در جهت استفاده از عين ايجاد مزاحمت نمايند، به اين صورت كه مالى را به آنها بدهد تا از عين استفاده نكنند، امّا مصالحه بر اسقاط حق استفاده از آن يامعاوضه براى حق استفاده از آن به اين ترتيب كه آنان كه مال براى آنها حبس شد مالى را به عنوان معاوضه به مشترى بدهند تا مشترى مانع از استفاده آنان نشود جايز نيست.

دوّم: در صدقه‌

روايات در تشويق وترغيب صدقه دادن در حدّ تواترند، از جمله اين كه: صدقه دواى بيمارى است و با آن بلا دفع مى‌شود، و كسى كه صدقه بدهد به راستى كه زياد محكم كارى كرده است و به سبب آن رزق نازل مى‌شود، و صدقه قبل از آن‌كه به دست بنده [فقير] برسد بدست خداى متعال مى‌رسد، وموجب بركت واداى دين وزيادشدن مال است، وصدقه مرگ بد و درد و دبيله (يك نوع مرض درونى است) و آتش‌سوزى و غرق‌شدن و خوره و ديوانگى و خلاصه تا هفتاد نوع بلا را دفع مى‌كند، و مستحب است اوّل صبح و اوّل شب صدقه بدهد تا بلاى آن روز وآن شب دفع شود.

(مسأله 2511) مشهور است كه صدقه از عقودى است كه ايجاب و قبول در آن معتبر مى‌باشد،