صورت ارتماسى و بخشى ديگر را به صورت ترتيبى انجام داد. اگر عضوى از بدن در زير آب باشد و به قصد غسل حركت دهدكفايت نمى‌كند، مگر آن‌كه به قصد غسل در آب فرو برد يا آب روى آن بريزد.

2- غسل ارتماسى: بعد از نيت يك مرتبه آب تمام بدن را از نظر عرف فرا بگيرد و اگر موى بدن او زياد باشد، بايد با دست، آب را به پوست برساند وپاى خود را از زمين بردارد.

(مسأله 188) واجب است از ابتداى فرو بردن بدن در آب نيت نمايد، ولى اگر هنگامى كه آب تمام بدن را فرا گرفت نيت كند، كفايت نمى‌كند.

(مسأله 189) واجب است نيت غسل، همراه با رسيدن آب به بدن باشد چه آب را روى بدن بريزدوچه بدن را در آب فرو برد و اگر بدن يا عضوى از آن در زير آب باشد و به قصد غسل حركت دهدكفايت نمى‌كند، پس اگر داخل آب باشد وبخواهد غسل ارتماسى انجام دهد، بايد مقدار از بدن مانندسر را از آب بيرون بياورد ودوباره به قصد غسل در آب فرو ببرد. اما در غسل ترتيبى بايد هر عضوى راكه مى‌خواهد بشويد تمام آن را از آب بيرون آورد ودوباره به قصد غسل در آب فرو ببرد. اگر احتمال دهد كه مانعى در بدن باشد، واجب است آن را برطرف كند. اگر مكلف شك نمايد كه در بدن او مانع وجود دارد يا خير بايد بررسى نمايد تا يقين پيدا كند كه مانعى وجود ندارد.

سوم: آب بايد مطلق، پاك ومباح باشد و مكلف خود غسل نمايد، (يعنى اگر كس ديگرى او راغسل بدهد كافى نيست) ومانعى ازاستعمال آب مانند بيمارى وغيره نباشد، وآنچه كه دروضو ازجهت پاكى عضو، ظرف مباح، نيت تقرّب وجبيره بيان شد، درغسل نيزبايد رعايت شود، اما مباح بودن مكان شرط نيست.

(مسأله 190) غسل ترتيبى از غسل ارتماسى بهتر است.

(مسأله 191) مى‌توان از غسل ترتيبى به غسل ارتماسى عدول نمود.

(مسأله 192) مى‌توان با آب قليل غسل ارتماسى انجام داد.

(مسأله 193) اگر بداند وقت دارد وغسل كند وبعد معلوم شود كه وقت تنگ بوده، غسل او صحيح است.

(مسأله 194) هزينه آب غسل جنابت زن ويا غسل حيض و مانند آن بر عهده خود زن است، نه‌