مگر اين‌كه قبل از استبراء باشد كه وضو را باطل مى‌كند.

(مسأله 161) اگر آب اماله بدون غائط خارج شود، يا اگر شك كند كه همراه آن غائط خارج شده يانه، وضو باطل نمى‌شود.

(مسأله 162) وضو با بيرون آمدن مذى كه هنگام شهوت يا بعد از شهوت خارج مى‌شود يا ودى كه بعد از بول خارج مى‌شود يا وذى كه بعد از منى خارج مى‌شود باطل نمى‌شود.

دائم الحدث‌

كسى كه بول او قطره قطره خارج مى‌شود (مسلوس) يا نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خود دارى كند (مبطون) چهار حالت دارد:

اول: آن‌كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن اختيارى مهلت پيدامى كند بايد نماز را در همان مهلت بخواند.

دوم: آن‌كه چنين مهلتى اصلًا ندارد يا اگر مهلت هم دارد براى وضو وبرخى از افعال نماز كفايت نمى كند، در اين صورت مثل بقيه افراد وضو بگيرد ونماز بخواند وآنچه پى درپى از او خارج مى‌شودوضويش را باطل نمى‌كند ومى تواند هر كارى كه مشروط به طهارت است انجام دهد مادامى كه غير آن حدثى ديگرمانند بول ياخواب به صورت عادى از او سرنزده باشد.

سوم: آن‌كه مهلتى به مقدار وضو وبعضى از افعال نماز پيدا مى‌كند وتجديد وضو در بين نمازيك بار يا بيشتر براى او حرجى ندارد، در اين صورت در آن مهلت وضو گرفته نماز بخواند واعاده وضوبا حدوث حدث لازم نيست ولى شايسته است كه اگر در بين نماز حدثى از او صادر شد، وضو راتجديد كند ونماز را ادامه دهد. و اگر حدثى اتفاقاً بعد از نماز حادث شود بنابراحتياط مستحب براى نمازبعدى تجديد وضونمايد.

چهارم: مثل حالت سوم است با اين تفاوت كه تجديد وضو در بين نماز براى او حرج دارد، كه در اين حالت يك وضو مجزى است مادامى كه حدث ديگرى به صورت عادى از او سر نزند وبنابراحتياط اولى براى هر نماز يك وضو بگيرد. در حالات مذكور فرقى بين مسلوس و مبطون نيست.

(مسأله 163) مسلوس ومبطون با وضويى كه نماز مى‌خواند، مى‌تواند تا وقتى كه از او حدث‌