آن‌كه پاها را بجاى مسح كردن بشويد يا دستها را از پائين به بالا بشويد.

(مسأله 105) اگر (درجايى كه وظيفه تقيه است) برخلاف تقيه وضو بگيرد باطل است، مگرآن‌كه به جاى مسح برحايل كه مذهب مخالف است پاهارا بشويد، كه دراين صورت وضوصحيح است.

(مسأله 106) در مسح پا، واجب است دست را روى پا بكشد چه از سر انگشتان تا بلندى پا بكشد و چه بالعكس، بنابراين گذاشتن تمام دست را روى تمام پا اگرچه مقدار كمى بكشد، كفايت نمى‌كند.

وضوى جبيره‌

وضوى جبيره‌اى وقتى واجب است كه داراى پنج شرط باشد:

اول: عضو شكسته، يا زخمى كه روى آن پارچه پيچيده شده از اعضاى وضوباشد.

دوم: آب براى آن عضو ضرر داشته باشد.

سوم: باند جبيره ظاهرش پاك باشد، ونجس بودن داخل جبيره ضرر ندارد.

چهارم: جبيره يا باند بيشتر از حد متعارف نباشد و اگر به مقدار متعارف باشد به اين معنا كه كمى بيشتر از جاى زخم باشد اشكال ندارد، بنابراين اگر از حد متعارف بيشتر باشد، مسح بر آن كفايت نمى كند، بلكه بايد آن را چنان‌چه ممكن باشد كوچك نمايد والا چنان‌چه جبيره بر اعضاى مشترك بين وضو وتيمم نباشد، وظيفه‌اش تيمم است و چنان‌چه بر اعضاى مشترك باشد، بايد بين تيمم و وضوى جبيره جمع كند و اگر جبيره تمام سر يا پا يا دست را پوشانده باشد و چنان‌چه بازكردن آن امكان داشته باشد وبتواند وضوى معمولى بگيرد، واجب است اين كار را بكند و اگر بازكردن ممكن نباشد يا اين‌كه ضرر داشته باشد، چنان‌چه بتواند جبيره را كوچك كند تا به مقدار متعارف برسد، بايد آن كار را انجام دهد و وضوى جبيره‌اى بگيرد.

پنجم: جبيره يا باند بايد مباح باشد، در صورت غصبى بودن جبيره، وظيفه‌اش تيمم مى‌باشد.

بنابراين چنان‌چه اين شرايط فراهم شد واجب است كه وضوى جبيره بگيرد.

(مسأله 107) اگر شكستگى يا زخم در غير اعضاى وضو باشد، چنان‌چه شستن اعضاى وضو به آن ضرر داشته باشد، در اين صورت وظيفه‌اش تيمم بدل از وضو است و اگر ضرر نداشته باشد،