دريافت كفارات از سوى ايشان وكيل باشد، مي‌توان به تعداد افراد خانواده‌اش به وى كفاره داد، پس اگر قبض نمود آنها مالك مي‌گردند و اگر افراد خانواده او بالغ باشند نمى‌تواند بدون اجازه آنها تصرف كند و اگر غير بالغ اند، بايد در مصالح آنهامصرف نمايد.

(مسأله 1044) اگر شخص فقير به مقدار متعارف نفقه زن خود را بدهد، آن زن فقير نيست و كفاره به اونمى رسد، مگر آن‌كه به نفقه‌اى كه بر شوهر واجب نيست محتاج باشد مانند اداى دين.

(مسأله 1045) اگر فقير طعام را مالك شد، ذمه كفاره دهنده فارغ مى‌شود ولازم نيست فقير طعام رابخورد بلكه مى‌تواند آن را به هر كس كه مى‌خواهد بفروشد.

(مسأله 1046) در دادن كفاره فرقى بين فرد كوچك و بزرگ نيست و بايد به طور مساوى به هر كدام يك مد طعام داد.

جاهايى كه فقط قضاى روزه واجب است‌

(مسأله 1047) در چند مورد فقط قضاى روزه بدون كفاره واجب است:

اول: آن‌كه جنب در خواب دوم اطمينان داشته باشد، قبل از اذان صبح به مقدارى كه مى‌تواندغسل كند بيدار مى‌شود و چنان‌چه براى بار دوم بخوابد و تا اذان صبح اتفاقاً بيدار نشود، فقط قضاى روزه بر او واجب خواهد بود.

دوم: آن‌كه روزه را به ريا يا به قصد قطع يا به قصد انجام دادن يكى از مبطلات بدون آن‌كه مبطلى راانجام دهد، باطل كند.

سوم: آن‌كه يك روز يا تمام ماه غسل جنابت را فراموش كند.

چهارم: اگر شك دارد صبح شده يا نه، با اعتماد بر استصحاب وبدون تحقيق چيزى را بخورد يابياشامد وبعد معلوم شود كه صبح شده است، در اين صورت بايد آن روز را امساك كند وبعد قضا نمايد، ولى اگر پس از تحقيق واعتقاد به اين‌كه صبح نشده چيزى را بخورد يا بياشامد وبعد معلوم شود كه فجرطلوع نموده است، چيزى بر او واجب نيست.

پنجم: اگر اطمينان داشته باشد كه صبح نشده وبدون بررسى چيزى را بخورد يا بياشامد و بعدمعلوم شود كه صبح شده است، اگرچه گناه نكرده ولى روزه‌اش باطل است وبايد آن روز را امساك وبعدقضا كند، چه از فحص كردن عاجز باشد مثل كور وزندانى وچه عاجز نباشد.