اگر اشتباه شود بايد بطورى اعاده كند كه ترتيب حاصل گردد مگر آن‌كه موالات از بين رفته باشد كه دراين صورت بايد از اول تكرار كند.

6- موالات، يعنى بايد بين اذان و اقامه و بين جمله‌هاى اذان واقامه نيز بين آن دو ونماز فاصله زمانى زياد نباشد و اگر موالات مراعات نشود، تكرار لازم است.

7- عربيّت، يعنى بايد به زبان عربى وبدون غلط خوانده شود.

8- داخل شدن وقت، يعنى اذان واقامه قبل از داخل شدن وقت صحيح نيست، ولى جايز است كه اذان صبح را قبل از فجر براى اعلام بگويد.

احكام اذان و اقامه‌

مستحب است در موقع اذان گفتن با وضو باشد ورو به قبله بايستد ودو انگشت را در گوش بگذارد ومرد با صداى بلند وكشيده اذان بگويد وسخن گفتن در بين آن مكروه است، ولى براى گفتن اقامه طهارت وايستادن شرط است، امّا كراهت سخن گفتن بعد از گفتن: «قَدْقَامَتِ الصَّلاةً» بيشترمى شود. مستحب است جمله‌هاى آخر اذان را وقف كند و با آرامش بگويد و در اقامه وقف با فاصله كمتر بخواند والف وهاى لفظ جلاله را آشكارا ادا كند. همچنين مستحب است در اقامه صدا را بلندكند ولى كمتر از اذان باشد. موارد ديگرى از مستحبات وجود دارد كه در كتب مفصّل و طولانى مذكوراست.

(مسأله 566) در چند مورد استحباب اذان كم است:

1- اگر انسان اذان ديگرى را بشنود مى‌تواند به آن اكتفا نمايد، ولى چنان‌چه خودش نيز اذان بگويداشكالى ندارد.

2- اگر انسان چند نماز قضا دارد وبخواهد آنها را پشت سرهم در يك زمان بخواند، مى‌تواند بايك اذان وبراى هر نماز يك اقامه بگويد و چنان‌چه براى هر نماز اذان هم بگويد، مانعى ندارد.

3- اگر انسان ظهر وعصر يا مغرب وعشا را جمع كند، مى‌تواند به يك اذان اكتفا نمايد، اگرچه اذان گفتن براى نماز دوم اشكالى ندارد الّا در دو موردكه جايز نيست:

اول: در سرزمين عرفات روز نهم ذى حجه در صورتى كه بين نماز ظهر وعصرجمع كند.

دوم: در سرزمين مشعر الحرام شب دهم در صورتى كه نماز مغرب وعشا راجمع كند.