فعاليت پوياى آن در عرصه تجارت و سرمايه‌گذارى در بازارهاى مالى محلى و جهانى كم‌تر نيست. تمام آن‌چه بيان شد، از ديدگاه مادى بود، اما از منظر دينى و اسلامى اهميت بيش‌ترى دارد؛ چون دين اسلام به دليل اعتقاد مسلمانان به اسلام و مسئوليتشان در پيشگاه خداوند و حفظ استقلال و اصالتشان در احكام اسلامى برگرفته از كتاب و سنت، از ايشان مى‌خواهد اموالشان را در بانك‌هاى اسلامى بدون ربا بگذارند و از سپرده‌گذارى در بانك‌هاى ربوى- كه شرعاً و به حكم صريح قرآن و سنت، حرام است و مانعى براى رسيدن به ارزش‌هاى دينى و اخلاقى است- اجتناب كنند.

مسئله «تجارة عن تراض»[1]

مى‌توان اين موضوع را از باب‌ «تِجارَةً عَنْ تَراضٍ» نيز تبيين كرد. براى مثال اگر بانك اسلامى سود معينى را به صورت سالانه تعيين كند، مى توان چنين سپرده‌گذارى را به عنوان تجارت عن تراض در نظر گرفت؛ با اين فرض نمى توان اين سپرده‌گذارى را مضاربه دانست، زيرا شرط درستى مضاربه در آن وجود ندارد. البته مضاربه نبودن اين سرمايه‌گذارى، نفى كننده تجارت عن تراض نمى باشد.

ممكن است ادعا شود با باطل شدن مضاربه، اين سرمايه گذارى تبديل به قرض ربوى مى‌شود، نه اين كه تحت عنوان تجارت عن تراض قرار بگيرد.

[1] - داد و ستدى كه دو طرف به آن رضايت دارند و اين تجارت شرعاً صحيح است.