خسارت به عين مال، آن را جبران كند و اگر مال بدون كوتاهى عامل تلف شود، عوض آن را بپردازد. پس هرگاه بانك- كه واسطه است- چنين تعهدى كند، بى‌شك، اطمينان سپرده‌گذار افزايش مى‌يابد؛ چون سپرده‌اش تضمين شده است و در صورت تلف نيز ضررى نمى‌بيند.

اين مسئله مشابه مسئله ضمانت در باب غصب است كه شخص غاصب شرعاً ملزم است عين مالى را كه غصب كرده، در صورت موجود بودن به صاحب مال برگرداند و اگر از بين رفته است، عوضش را بپردازد. در نهايت، اين‌كه ضمانت در باب غصب مطابق قاعده است، اما در اين بحث مطابق قاعده نيست، بلكه بر اساس قرارداد و شرط مى باشد.

پنجم- نسبت سودى كه بانك بدون ربا- به دليل سرمايه‌گذارى سپرده‌هاى مشتريان خود با قرارداد مضاربه با سرمايه‌گذاران و عاملان- با شرايط بيان‌شده- مى‌پردازد، به مراتب، بيش از سودى است كه بانك ربوى به مشتريان خود مى‌پردازد؛ به ويژه زمانى كه وضعيت اقتصاد جهانى و محلى در رشد و بهبود پيوسته قرار داشته باشد. طبيعى است كه اين مهم يكى از عواملى است كه موجب مى‌شود نظر مردم و صاحبان مشاغل در سپرده‌گذارى در بانك بدون ربا جلب شود. به علاوه اين‌كه عامل دينى هم مردم را به انجام اين امر مطمئن مى‌سازد.

ممكن است اين ابهام پيش آيد كه بين عقد مضاربه در بانك اسلامى و بين قرض ربوى در بانك رايج تفاوت وجود دارد؛ از اين رو كه سود قرض ربوى در بانك‌هاى سنتى صد در صد تضمينى است در حالى كه سود عقد مضاربه در بانك‌هاى اسلامى صد در صد تضمينى نيست و در نهايت‌