سوء استفاده مى‌كنند تا بر سياست‌هاى ديگر كشورها مسلط گردند.

من آگاهى فقيهانمان را در احكام داد و ستدهاى بانكى و اتحاديه‌هاى بازرگانى دست كم نمى‌گيرم، ليكن چنان‌چه اين داد و ستدها از طريق فرزندان مؤمن و مورد وثوق اين فقيهان به آنان منتقل نشود، آنان از كجا مى‌توانند نسبت به آن‌ها شناخت پيدا كنند؟

بنا بر اين، آيا از نگاه حضرت‌عالى اين نياز وجود دارد كه شمارى از مؤمنان در بخش‌هاى بانكى كار كنند؟ البته اين افراد مؤمن به دنبال سود هم نيستند و حتى حساب پس‌انداز در بانك ندارند و به دليل اين‌كه به انجام دادن كارهاى ربوى تمايلى ندارند، از نظر پيشرفت كارى متضرر هم مى‌شوند. ايشان به احكام شرعى پاى‌بندند و به جامعه خدمت مى‌كنند، اما يكى از امور زير سبب شده است كه اين افراد در بانك‌ها كار كنند:

1. طلب رزق و روزى؛

2. منتقل كردن تغييرات جديد در كارهاى بانكى به فقيهان؛

3. ارائه مشورت‌هاى مالى به عموم مؤمنان و آگاه كردن آنان از امورى كه موجب سود يا زيان ايشان در معاملات بين‌المللى مى‌شود.

4. فرصت ندادن به غير مسلمانانى كه با دادن دستورالعمل‌هاى نادرست به مسئولان بر ثروت‌هاى كشورمان مسلط مى شوند.

5. اهميت دادن به دارايى‌هاى مؤمنان، زيرا امروز كسى نيست كه سرمايه‌اش را در خانه‌اش نگه‌دارى كند و حتى شهريه‌هاى طلاب حوزه‌هاى علميه در بانك‌ها نگه‌دارى مى‌شود. بنا بر اين، آيا بهتر