تكاليف متوجه به همه مسلمانان است. زيرا اين تفسير براى اين مصيب عظمى و حادثه عظيم، هدفى سياسى مشخص كه عبارت از به دست گرفتن حكومت- با هدف پيش‌گفته است- تعريف مى‌كند. كه در نتيجه آن براى مردم ثابت مى‌شود كه ايجاد حكومت اسلامى از امور اساسى رسالت است و احكام الهى و اسلامى تنها مجموعه‌اى از تكاليف و احكام مرتبط با جنبه فردى انسان همچون نماز و روزه و حج و عبادات نيست ... بلكه مسؤوليت‌ها و تكاليف ديگرى نيز وجود دارد كه حتى بر ديگر تكاليف اولويت دارند. هر انسانى همانگونه كه مكلف به نماز و روزه و حج است، مكلف است حكم خداوند را در زمين برپا سازد و براى آن تلاش كند تا اين كه نظام، نظامى اسلامى گردد و شخص حاكم بر طبق مبادى اسلام حكومت كند. اين تكليفى است متوجه به همگان و امام حسين (ع) نيز در جهت ايفاء اين تكليف حركت نمودند. بنابراين، اين تكليف از بزرگ‌ترين تكاليف شرعى است؛ تكليفى كه انسانى همچون امام حسين (ع) را به حركت در مى‌آورد تا جايى كه ايشان در اين راه خون و خانواده و عشيره و ... را فدا مى‌كند. در واقع امام (ع) اين تكليف را بر همه تكاليف و مسؤوليت‌هاى خويش مقدم مى‌نمايد زيرا مى‌تواند زنده بماند و اين تكاليف را انجام دهد و در مقابل بعد سياسى و اجتماعى را رها كند. چنان كه بسيارى از افراد ديگر چنين كردند و در مساجد به نماز و