مى‌گردد در روزه واجب اگر علم به حكم داشته باشد. مگر در موارد سه‌گانه مذكور در منهاج (ج 1، ص 298).

ح- عدم ضرر رساندن روزه به فرد روزه‌دار؛ حال اين ضرر به ايجاد بيمارى باشد و يا شدت يافتن آن و يا شدت درد آن يا طولانى شدن بهبود آن.

س 9- بر زن حائض و نفساء، قضاء نمازهايى كه در اين ايام نخوانده است واجب نمى‌باشد. آيا روزه نيز چنين است؟

جواب: خير، قضاء روزه ماه رمضان بعد از سپرى شدن ماه بر آنها واجب است بلكه در روزه معيّن كه به نذر واجب شده است نيز قضاء واجب است.

س 10- چه حدى از ضرر رساندن موجب جواز افطار مى‌گردد؟

جواب: موارد ذيل؛

الف- بيمارى كه روزه‌دارى آن را شديدتر نموده و يا بهبود آن را طولانى‌تر ساخته يا درد آن را شدت دهد.

ب- بيمارى كه به واسطه روزه‌دارى پديد آيد.

س 11- آيا ضعف مى‌تواند مجوز افطار گردد؟

جواب: خير، مگر در موارد زير: