ه-- پاك بودن از خون حيض و نفاس در تمام طول روز. بنابراين اگر در
خلال روز به يكى از اين دو خون آلوده گشت، روزهاش نه واجب است و نه صحيح، هر چند
اين آلودگى به مقدار يك لحظه باشد.
و- عدم بقاء بر جنابت تا اذان صبح اگر از روى علم و عمد باشد؛ چه در
ماه رمضان و چه در قضاء آن، بلكه در قضاء رمضان، بقاى بر جنابت، هر چند از روى
سهو، موجب بطلان روزه مىگردد مشروط به آن كه در هنگام شب علم به جنابت داشته
باشد.