بردبار، در توانگرى ميانهرو، در عبادت
فروتن، در تهيدستى آراسته، در سختىها بردبار، در جستجوى كسب حلال، در راه هدايت
شادمان و پرهيز كننده از طمعورزى مىباشد».
آخرين چيزى كه در قوام مفهوم عبادت دخيل مىباشد اين است كه انسان
درك كند فعل او داراى چه قيمت و بهاى غير قابل توصيفى مىباشد. چرا كه قيمت هر
عملى بسته به نيت و انگيزه صاحب آن عمل مىباشد.
پس بايد گفت نيت اگر براى وجه الله باشد، نتايج عمل به خودى خود بر
عبادت بار مىگردد و لكن انسان عابد هيچ گاه به دنبال اين نتايج نمىباشد هر چند
هرگاه نيتها و انگيزهها خالصتر و پاكيزهتر باشند، نتايج بيشترى هم مترتب خواهد
شد. بنابراين آنچه كه از منظر عابد با اخلاص اهميت دارد آن است كه عبادت خويش را
به نحو مطلوب ادا نمايد و هيچ گونه خيانتى با عهد خدا ننمايد. و نداى برخاسته از
فطرت خويش را لبيك گويد تا به امانت الهى وفاى كامل كرده باشد البته علاوه بر اين
منظور، انسان آكنده از عبادت پروردگار به وسيله قلب و ادراكات درونى خويش اطمينان
به پاداش جاودان و بهشت رضوان و سعادت هميشگى دارد. چرا كه خداى متعال وعدهاى اين
چنين براى بندگان مخلص خود داده است.