بين دو و سه شك كند، بايد بنا را بر سه بگذارد، و پس از خواندن ركعت چهارم نماز را تمام كند، و پس از سلام نماز به مقتضاى شك نماز احتياط بجا آورد؛

1360- اگر نمازگزار بعد از سلام نماز در تعداد ركعات نماز شك كند، در صورتى كه هر دو طرف شك او باطل باشد- مثلًا بعد از سلام نماز چهار ركعتى شك كند كه سه ركعت خوانده است يا پنج ركعت- نمازش باطل مى‌باشد.

سوم- شكّ بعد از وقت:

1361- اگر كسى بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز خوانده يا نه، يا گمان كند كه نماز را نخوانده است، خواندن آن لازم نيست؛ ولى اگر پيش از گذشتن وقت شك كند كه نماز خوانده است يا نه، يا گمان كند كه نماز را نخوانده است، بايد آن نماز را بخواند، بلكه اگر گمان كند كه نماز خوانده است نيز بايد آن نماز را بجا آورد.

1362- اگر كسى در بين وقت شك كند كه نماز را بجا آورده است يا نه، چنانچه فراموش كند كه به دستور شك- بجا آوردن نماز- عمل كند، و بعد از وقت متذكر شود، قضاء آن نماز بر او واجب است، و همچنين اگر معتقد باشد كه وقت گذشته است، و شك كند كه نماز خوانده است يا نه، و بعد معلوم شود كه وقت باقى بوده است، بايد قضاء آن نماز را بجا آورد؛ ولى اگر يقين كند كه وقت باقى است، و در آن حال شك كند كه نماز را خوانده است يا نه، و عمداً يا سهواً نماز را ترك نمايد، و سپس معلوم شود شك او بعد از وقت بوده است، قضاء آن نماز بر او واجب نيست.

1363- كسى كه نماز واجب را نخوانده است، چنانچه شك كند كه وقت آن نماز باقى است يا نه، بايد حكم به بقاء وقت كند، و در بجا آوردن آن نماز تعجيل نمايد.

1364- كسى كه نماز واجب را در وقتش خوانده است، اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه آن نماز را درست خوانده است يا نه، نبايد به شك خود اعتناء نمايد.

1365- كسى كه وظيفه‌اش خواندن نماز ظهر و عصر است، اگر بداند كه يك نماز چهار ركعتى خوانده است، ولى نداند كه آن نماز، نماز ظهر بود يا نماز عصر، بايد يك نماز چهار ركعتى به قصد ما فى الذمة بخواند، چه در وقت باشد و چه در خارج وقت.

1366- كسى كه وظيفه‌اش خواندن نماز مغرب و عشاء است، اگر بداند كه يك نماز خوانده است، ولى نداند كه نماز خوانده شده نماز مغرب بود يا نماز عشاء، بايد هر