أحوط با دست هم به سلام نماز اشاره كند.

1204- كسى كه لال است بايد الفاظ سلام نماز را در دل خود بگذارند، و با دست يا غير آن هم اشاره نمايد.

1205- بنابر اقوى نمازگزار بايد سلام نماز را به قصد نماز بگويد نه به قصد تحيّت حقيقى، يعنى نبايد حقيقتاً سلام بر پيغمبر و أئمّه اطهار و دو ملك نويسنده را قصد كند؛ هرچند خطور قلبى اشكال ندارد، يعنى اگر نمازگزار در سلام اول انبياء وأئمّه و حَفَظه را با خطور قلب در نظر بگيرد، و در سلام دوم اگر نمازگزار منفرد است دو ملك نويسنده را و اگر امام جماعت است مأمومين و دو ملك مزبور را و اگر مأموم است امام جماعت و سائر مأمومين و دو ملك مذكور را با خطور قلب در نظر بگيرد اشكال ندارد.

1206- سلام نماز مُخرِج قهرى است، پس نمازگزار با گفتن سلام از نماز خارج مى‌شود، چه قصد خروج از نماز داشته باشد يا نه.

1207- در سلام نماز جهر- بلند گفتن- و اخفات- آهسته گفتن- هر دو جائز است، و نمازگزار به هر كدام سلام دهد اشكال ندارد.

مستحبات مربوط به سلام نماز:

1208- مستحبات راجع به سلام نماز شش چيز مى‌باشند:

1- نمازگزار در حال گفتن سلام به گونه‌اى كه در تشهد گفته شد بنشيند و نماز را سلام دهد، 2- در حال گفتن سلام نماز دو دست خود را بر رانهايش بگذارد، و انگشتانش را به هم بچسباند، 3- در هنگام گفتن سلام نماز خروج از نماز را قصد كند، 4- امام جماعت سلام نماز را به جهر- بلند- بگويد، و مأموم آن را به اخفات- آهسته- بگويد، 5- نمازگزار منفرد و امام جماعت و مأمومى كه در سمت چپ او مأمومى نباشد در سلام اخير نماز با چشم يا با غير آن به سمت راست خود اشاره نمايند، به طورى كه منافى با استقبال نباشد، 6- مأمومى كه در سمت چپ او مأموم ديگرى ايستاده است، يك سلام ديگر بگويد، و به طورى كه منافى استقبال نباشد با چشم يا غير آن به سمت چپ خود اشاره نمايد؛ و محتمل است براى مأموم گفتن سلام ديگرى به قصد امام جماعت مستحب باشد، و خوب است كه مأموم اين سلام را به قصد رجاء بگويد.