مستحب آن است كه نماز ديگرى هم بخواند، و موقع ركوع آن بنشيند، و هر قدر كه مى‌تواند براى ركوع خم شود.

1097- كسى كه از قيام به ركوع مى‌رود، چنانچه بعد از گفتن ذكر ركوع از ايستادن عاجز شود، بايد بنشيند و به سجده برود؛ ولى اگر پيش از گفتن ذكر ركوع از ركوع قيامى عاجز گردد، بايد به همان حال سرازير شود تا به حدّ ركوع جلوسى برسد، سپس ذكر ركوع را بگويد.

1098- اگر نمازگزار نتواند به مقدار گفتن ذكر در ركوع بماند، در صورتى كه بتواند پيش از بيرون رفتن از حدّ ركوع ذكر را بگويد، بايد در آن حال ذكر را تمام كند؛ و اگر اين مقدار را هم نمى‌تواند، بايد يا قبل از رسيدن به حدّ ركوع ذكر را شروع كند، و يا در حال برخاستن از ركوع آن را تمام نمايد.

1099- اگر نمازگزار به واسطه مرض يا علّت ديگر نتواند در ركوع آرام بگيرد، نمازش صحيح است، ولى بايد پيش از خارج شدن از حال ركوع ذكر واجب- يك مرتبه «سُبْحانَ رَبِّيَ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِه‌» يا سه مرتبه «سُبْحانَ اللَّهِ»- را بگويد.

مستحبات مربوط به ركوع:

1100- امورى كه مراعات آنها در هنگام ركوع براى نمازگزار مستحب است شانزده چيز مى‌باشند:

1- پيش از رفتن به ركوع در حالى كه راست ايستاده است تكبير بگويد؛ و اگر در حال خم شدن يا در حال حركت بگويد، أحوط آن است كه قصد خصوصيت نكند، يعنى آن را به قصد مطلق ذكر بگويد، نه به قصد ذكرى كه براى بعد از ركوع وارد شده است، 2- دستها را در حال گفتن تكبير به گونه‌اى كه در تكبيرة الإحرام گفته شد بالا ببرد، 3- در حال ركوع انگشتهاى دست خود را باز كند، و كف دست راست را بر زانوى راست و كف دست چپ را بر زانوى چپ بگذارد، و بر آنها تكيه نمايد، 4- در حال ركوع زانوهايش را به عقب ببرد، 5- پشت خود را صاف نگهدارد، به گونه‌اى كه اگر قطره آبى بر آن بريزند آن قطره ثابت بماند و به طرفى مائل نشود، 6- گردن خود را بكشد و مساوى پشت نگهدارد، 7- بين دو قدم خود را نگاه كند، 8- آرنجهاى خود را باز كند، و از پهلو دور نگه دارد، 9- دست راست را پيش از دست چپ بر زانو