1091- اگر موقعى كه نمازگزار ذكر واجب ركوع را مى‌گويد بى‌اختيار به قدرى حركت كند كه بدنش از حال آرامش خارج شود، لازم نيست بعد از آرام گرفتن بدن دوباره آن ذكر را بگويد.

1092- اگر نمازگزار پيش از رسيدن به حد ركوع و آرام گرفتن بدن عمداً ذكر ركوع را بگويد، نمازش باطل مى‌شود.

1093- اگر نمازگزار بعد از رسيدن به حد ركوع و آرام گرفتن بدن از ركوع سر بردارد و دو مرتبه به اندازه ركوع خم شود، نمازش باطل مى‌شود؛ امّا اگر بعد از آنكه به اندازه ركوع خم شد و بدنش آرام گرفت و ذكر ركوع را گفت به قدرى خم شود كه از حد ركوع بگذرد و دوباره بدون قصد ركوع به حد ركوع برگردد، نمازش صحيح مى‌باشد.

ششم: نمازگزار بايد پس از تمام شدن ذكر ركوع راست بايستد، و بعد از آنكه بدن او آرام گرفت به سجده برود، پس اگر عمداً پيش از ايستادن يا پيش از آرام گرفتن بدنش به سجده برود نمازش باطل مى‌شود.

حكم نمازگزار عاجز از ركوع:

1094- هرگاه نمازگزار نتواند به اندازه ركوع خم شود، بايد به چيزى تكيه دهد و ركوع كند؛ و اگر موقعى هم كه تكيه داده است نتواند به طور معمول ركوع كند، بايد هر اندازه كه مى‌تواند خم شود؛ و اگر به هيچ گونه نتواند خم شود، بايد موقع ركوع بنشيند و ركوع را نشسته بجا آورد؛ و احتياط مستحب آن است كه نماز ديگرى هم بخواند، و براى ركوع آن با سر اشاره نمايد.

1095- كسى كه مى‌تواند ايستاده نماز بخواند، اگر در حال ايستاده يا نشسته نتواند ركوع كند، بايد ايستاده نماز بخواند، و براى ركوع با سر اشاره نمايد؛ و اگر نتواند اشاره كند، بايد به نيّت ركوع چشمهاى خود را ببندد و ذكر ركوع را بگويد، و به نيّت برخاستن از ركوع چشمهايش را باز كند؛ و اگر از اين هم عاجز است، بايد در قلب خود نيّت ركوع كند، و ذكر ركوع را بگويد.

1096- كسى كه نمى‌تواند ايستاده يا نشسته ركوع را بجا آورد ولى فقط مى‌تواند براى ركوع در حالى كه نشسته است كمى خم شود يا در حالى كه ايستاده است با سر اشاره كند، بايد ايستاده نماز بخواند، و براى ركوع با سر اشاره نمايد؛ و احتياط