بگذارد، 10- زنها دو دست خود را بالاى زانوها بر
ران خود بگذارند، و زانوها را به عقب نبرند، 11- پيش از ذكر يا بعد از آن صلوات
بفرستد، ولى آن را به نيّت ذكر ركوع نگويد، 12- تسبيحات را سه يا هفت مرتبه بلكه
زيادتر تكرار كند، 13- تسبيحات را به عدد طاق ختم نمايد، 14- پيش از تسبيحات
بگويد:
15-
هنگام برخاستن از ركوع دستها را از روى زانوها بلند كند، 16- در قيام بعد از ركوع
نمازگزار- چه امام باشد و چه مأموم و چه منفرد- بگويد:
«سَمِعَ
اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ»[1] بلكه مستحب است ذكر «أَلْحَمْدُ
لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ، أَهْلِ الْجَبَرُوتِ وَ الْكِبْرِياءِ وَ الْعَظَمَةِ،
أَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ» را نيز به آن اضافه نمايد.
مكروهات
مربوط به ركوع:
1101-
پنج چيز در هنگام ركوع براى نمازگزار مكروه است:
1-
سرش را بزير بيندازد، يا آن را بلند كند به گونهاى كه مساوى پشت نباشد، 2- در حال
ركوع دستهاى خود را به پهلوهايش بچسباند، 3- كف دو دست را روى هم بگذارد و هر دو
دست را بين دو زانو داخل كند؛ بلكه أحوط اجتناب از اين عمل است، 4- دستهاى خود را
زير لباسش داخل كند و به بدن خود متصل نمايد، 5- در حال ركوع قرآن بخواند.
1102-
در واجبات و مستحبات و مكروهات ركوع فرقى بين ركوع نماز فريضه و نماز نافله نيست.
خلل
و شك در ركوع:
1103-
اگر نمازگزار پيش از تمام شدن ذكر واجب عمداً سر از ركوع بردارد،
[1] - مىشنود خداوند حمد و ثناء
كسى كه ستايش مىكند او را.