1- در حال گفتن تكبيرة الإحرام، 2- در حال قرائت حمد و سوره و گفتن تسبيحات اربعه، 3- پيش از ركوع، كه اين قيام را قيام متصل به ركوع مى‌گويند، 4- در حال ركوع، 5- بعد از بلند شدن از ركوع.

952- اگر نمازگزار عمداً يا از روى فراموشى يا ندانستن مسأله يكى از اين قيامها را انجام ندهد، نماز او باطل مى‌شود؛ مگر قيام در حال قرائت و قيام بعد از ركوع، كه اگر از روى فراموشى اين دو قيام را بجا نياورد نمازش باطل نمى‌شود.

دوم- قيام مستحب:

953- قيام در حال گفتن اذكار مستحبه نماز- مانند قيام در حال قنوت و قيام در حال تكبير براى ركوع و ...- مستحب مى‌باشد.

954- مراد از استحباب قيام در حال قنوت آن است كه جائز است ترك قيام به ترك قنوت، نه آنكه جائز باشد عمداً قنوت را نشسته بخواند، بلكه قيام شرط در قنوت مى‌باشد، بنابر اين اگر نمازگزار عمداً قنوت را نشسته بخواند به وظيفه قنوت عمل نكرده است، و بنابر احتياط لازم به سبب اين زيادى- نشستن بى مورد- نماز او باطل مى‌شود.

سوم- قيام مباح:

955- قيام مباح بر چهار قسم است:

1- قيام در بين نماز، در حالتى كه نمازگزار مشغول به خواندن چيزى نيست، البته به شرط اينكه آنقدر طولانى نباشد كه صورت نماز را بهم بزند، 2- قيام بعد از قرائت، 3- قيام بعد از تسبيحات اربعه، 4- قيام بعد از قنوت؛ كه اين سه قيام اخير غير از قيام متصل به ركوع كه ركن است مى‌باشند.

احكام مربوط به قيام:

956- واجب است نمازگزار پيش از گفتن تكبيرة الإحرام و بعد از آن مقدارى بايستد، تا يقين كند كه تكبير را در حال ايستاده گفته است، پس اگر كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند نشسته باشد و برخيزد و پيش از رسيدن به حدّ قيام حرفى از حروف تكبيرة الإحرام را بگويد نمازش باطل است، و نيز اگر كسى مثلًا در تكبيرة الإحرام راء «اكْبَر» را در حال خم شدن براى ركوع بگويد نمازش باطل است، بلكه واجب است كه بعد از ايستادن و در حال آرامش بدن تكبير بگويد، و بعد از تمام شدن تكبير هم بدنش آرام‌