و تعقيبات ضرر ندارد.

موارد سقوط اذان و اقامه:

905- در سه مورد اذان و اقامه هر دو ساقط مى‌باشند:

اول: هرگاه براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند، و كسى بخواهد با آن جماعت نماز بخواند، لازم نيست براى نماز خود اذان و اقامه بگويد.

دوم: هرگاه عدّه‌اى در جايى- چه در مسجد و چه در غير مسجد- مشغول نماز جماعت باشند يا نماز آنان تازه تمام شده و صفها بهم نخورده است، كه اگر انسان بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى كه بر پا مى‌شود در آنجا نماز بخواند، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط است:

1- براى آن نماز جماعت اذان و اقامه گفته باشند.

2- نماز جماعتى كه خوانده شده است باطل نباشد.

3- نماز او و نماز جماعت در يك مكان باشد، پس اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در پشت بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه را بگويد؛ و اگر كسى در شرط دوم از اين سه شرط شك كند- يعنى شك كند نماز جماعتى كه خوانده شده صحيح بوده است يا نه- اذان و اقامه از او ساقط است؛ ولى اگر در يكى از دو شرط ديگر شك كند، مستحب است اذان و اقامه را بگويد.

سوم: كسى كه اذان و اقامه شخص ديگر را شنيده است- چه آنها را بازگو كرده باشد يا نه- در صورتى كه بين اذان و اقامه و نمازى كه مى‌خواهد بخواند زياد فاصله نشده باشد، مى‌تواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد، به شرط اينكه تمام جملات آنها را شنيده باشد؛ و چنانچه گوينده اذان و اقامه جمله‌اى از آنها را ترك كرده باشد، براى شنونده جائز است كه فقط همان جمله را بگويد، و به آن اكتفاء نمايد، مشروط به اينكه ترتيب بين جملات اذان و اقامه حاصل شود؛ و اگر تنها اذان يا اقامه را بشنود، هر كدام را كه نشينده است خودش بگويد؛ و ظاهراً در صورتى كه اقامه را شنيده باشد وبعد از آن خودش اذان را بگويد، نمى‌تواند به اقامه‌اى كه شنيده است اكتفاء نمايد، زيرا ترتيب بين اذان و اقامه از او فوت شده است.