906- كسى كه اذان و اقامه شخص ديگر را مىشنود،
مستحب است هر قسمتى را كه مىشنود آهسته بازگو كند؛ مگر اينكه آن شخص بر وجه حرام-
يعنى به صورت غناء يا رياء- اذان و اقامه را گفته باشد، كه در اين فرض بازگو كردن
آن مستحب نيست.
907-
مستحب است شنونده اذان در هنگام شنيدن «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» و
«أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ» بگويد:
908-
كسى كه اذان و اقامه شخص ديگر را مىشنود، مستحب است در هنگام شنيدن «قَدْ قامَتِ
الصَّلاةُ» بگويد:
«أَللَّهُمَّ
أَقِمْها وَ أَدِمْها، وَ اجْعَلْني مِنْ خَيْرِ صالِحي أَهْلِها»؛ و بهتر است
در هنگام شنيدن هر يك از جملات «حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ» و «حَيَّ عَلَى الفَلاحِ»
و «حَيَّ عَلى خَيْرِ الْعَمَلِ» بجاى هر كدام از آنها بگويد: «لا حَوْلَ وَ لا
قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ».
909-
اگر مرد اذان زن را بشنود، مىتواند براى نماز خود اذان نگويد؛ مگر اينكه شنيدن
صداى آن زن بر او حرام باشد يا آن زن اذان را بر وجه حرام گفته باشد.
910-
نمازگزار نمىتواند براى نماز به اذانى كه پشت سر مسافر يا در گوش نوزاد مىگويند
اكتفاء نمايد.
911-
اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد؛ ولى براى جماعت زنان كه امام جماعت
آنان نيز زن است، اگر زن اذان و اقامه را بگويد كافى است.
مستحبات
مربوط به اذان و اقامه:
912-
مستحبات راجع به اذان و اقامه دوازده چيز مىباشند:
1-
كسى كه اذان مىگويد در موقع گفتن اذان رو به قبله بايستد، 2- اذان را در جاى بلند
بگويد، 3- با طهارت- وضوء يا غسل يا تيمم- باشد، 4- انگشتان دست را بر گوشهاى خود
بگذارد، 5- صدا را بلند نمايد و بكشد، 6- بين جملههاى اذان كمى فاصله دهد، 7- بين
جملات اذان حرف نزند، 8- كسى كه اقامه مىگويد، در موقع گفتن اقامه استقرار-
آرامش- داشته باشد، 9- اقامه را آهستهتر از اذان بگويد،