اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشوند، مستحب است دوباره براى آن نماز اذان و اقامه بگويد.

هفتم: اذان و اقامه بايد به عربى صحيح گفته شوند، پس اگر كسى آنها را به عربى غلط بگويد يا بجاى حرفى حرف ديگر بگويد يا به زبان ديگر ترجمه آنها را بگويد صحيح نيست.

هشتم: اذان اعلامى بعد از دخول وقت گفته شود؛ و گفتن آن قبل از دخول وقت جائز نيست؛ مگر اذانى كه مستحب است در هنگام طلوع فجر كاذب گفته شود، و در زمان حضرت رسول اكرم (صلى اللَّهُ عليه و آله) ابن مكتوم عهده‌دار گفتن آن بود، البته در صورتى كه باعث اشتباه مردم نشود.

نهم: در حال گفتن اقامه نمازگزار بايد با طهارت- وضوء يا غسل يا تيمّم- باشد.

902- اگر كسى در اذان و اقامه طورى صدا را در گلو بچرخاند كه غناء شود- يعنى به گونه‌اى كه در مجالس لهو و لعب و بازيگرى معمول است اذان و اقامه را بگويد- حرام است؛ ولى اگر غناء نشود اشكال ندارد.

موارد سقوط اذان:

903- در شش مورد اذان ساقط است:

اول: نماز عصر روز جمعه.

دوم: نماز عصر روز عرفه (نهم ذى الحجّة).

سوم: نماز عشاء شب عيد قربان، براى كسى كه در مشعرالحرام باشد.

چهارم: نماز عصر و عشاء زن مستحاضه.

پنجم: نماز عصر و عشاء كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند.

ششم: نماز عصر و عشاء كسى كه بين نماز ظهر و عصر و يا بين نماز مغرب و عشاء فاصله نيندازد.

904- در اين شش مورد در صورتى اذان ساقط است كه بين اين نمازها با نماز قبلشان فاصله داده نشود، يا فاصله بين آنها كم باشد؛ البته فاصله شدن نماز نافله‌