و ركوع و دو سجده را با او بجا آورد؛ و وقتى كه امام تشهد ركعت آخر را مى‌خواند، بهتر است مأموم به صورت نيم خيز بنشيند- يعنى انگشتان دست و سينه پاها را بر زمين بگذارد، و زانوها را بلند كند- و صبر كند تا امام سلام نماز را بگويد، و بعد از اتمام سلام امام مأموم برخيزد و بقيه نماز را فرادى بخواند.

599- اگر مأموم موقعى كه امام در ركعت دوم نماز چهار ركعتى است به جماعت اقتداء كند، بايد در ركعت دوم نمازش- كه ركعت سوم امام است- بعد از انجام دو سجده بنشيند، و تشهد را به مقدار واجب بخواند و برخيزد، و چنانچه براى گفتن سه مرتبه تسبيحات اربعه وقت ندارد، تسبيحات را يك مرتبه بگويد، و در ركوع يا سجده خود را به امام برساند.

600- واجب است مأموم در نماز جماعت قرائت خود- حتّى‌ بسم اللَّه‌ آن- را آهسته بخواند، هرچند در نماز جهرى باشد، چه قرائت استحبابى باشد، مثل آنكه در دو ركعت اول نماز جهرى صداى قرائت امام را نشنود، و چه قرائت وجوبى باشد، مثل مأمومى كه به ركعت دوم يا سوم امام برسد، كه بايد حمد و سوره ركعت دوم نمازش را خودش قرائت كند؛ و هرگاه از روى نادانى يا فراموشى قرائت را بلند بخواند نمازش باطل نمى‌شود.

سوم- اقتداء در ركعت سوم:

601- مأموم در ركعت سوم نماز چهار ركعتى به دو گونه مى‌تواند اقتداء نمايد:

اول: قبل از اينكه امام به ركوع برود اقتداء نمايد، كه در اين صورت بايد حمد و سوره را به اخفات- آهسته- بخواند، هرچند نماز جهرى باشد؛ و چنانچه براى خواندن سوره وقت ندارد، بايد فقط حمد را بخواند، و در ركوع خود را به امام برساند؛ و اگر براى خواندن حمد هم وقت ندارد، احتياط واجب آن است كه فقط حمد را تمام كند و در سجده به امام برسد، يا به وظيفه فرادى رفتار نمايد؛ ولى اگر در سجده به امام برسد، بهتر است احتياطاً نماز را دوباره بخواند.

دوم: تا هنگام رفتن امام به ركوع صبر كند و بعد اقتداء نمايد؛ بلكه اگر قبل از اينكه امام به ركوع برود بداند چنانچه اقتداء كند و حمد را بخواند به ركوع امام نمى‌رسد، بايد صبر كند تا امام به ركوع برود و بعد اقتداء نمايد.