وقت نماز صبح:

19- سفيدى‌اى را كه نزديك اذان صبح به شكل مستطيل از طرف مشرق رو به بالا حركت مى‌كند و تاريكى از دو طرف به آن احاطه دارد فجر اول و فجر كاذب مى‌گويند، كه نماز صبح در آن وقت جائز نيست؛ و هنگامى كه آن سفيدى در فضاء به هر طرف پخش شود، فجر دوم و فجر صادق است، و اول وقت نماز صبح مى‌باشد؛ و آخر وقت نماز صبح موقعى است كه آفتاب طلوع نمايد.

20- وقت فضيلت نماز صبح از فجر دوم است تا قبل از سرخى‌اى كه پيش از طلوع آفتاب در افق ظاهر مى‌شود؛ و چنانچه كسى نماز صبح را بعد از آشكار شدن اين سرخى و قبل از طلوع آفتاب بخواند، وقت فضيلت آن را از دست داده است، ولى نمازش اداء و صحيح مى‌باشد.

احكام وقت نمازهاى واجب يوميّه:

21- موقعى مكلف مى‌تواند مشغول نماز شود كه يقين كند وقت داخل شده است، يا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند، و به گفته يك نفر عادل بلكه به إخبار يك نفر مورد اطمينان و همچنين به اذان شخص مورد اطمينان هم مى‌توان اعتماد كرد.

22- اگر كسى بدون در دست داشتن يكى از راههايى كه در فقره قبل گفته شد عمداً نماز بخواند، نمازش باطل است؛ مگر اينكه معلوم شود تمام نماز را با قصد قربت و در وقت خود خوانده است.

23- اگر كسى در اول وقت نماز به واسطه ابر و غبار و مانند اينها كه براى همه مانع محسوب مى‌شوند نتواند به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده است، مى‌تواند مشغول نماز شود؛ ولى در چيزهايى كه براى شناختن وقت مانع شخصى محسوب مى‌شوند- مثل نابينايى و زندانى بودن در جاى تاريك- احتياط واجب آن است كه نماز را تأخير بيندازد، تا يقين يا اطمينان به دخول وقت پيدا كند.

24- اگر به يكى از راههايى كه در فقره (21) گفته شد براى كسى ثابت شود وقت نماز داخل شده است و مشغول نماز شود، و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده است، نماز او باطل مى‌باشد، و همچنين است اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز