12-
بعد از غروب آفتاب از سمت مشرق سرخىاى آشكار مىگردد، و از همان سمت كشيده
مىشود، و تقريباً در مدّت دوازده دقيقه به تدريج كم رنگ مىشود، و در طرف مشرق
متلاشى مىگردد، تا حدى كه ديگر ديده نمىشود، و همزمان با زوال آن سرخى، سرخى
مختصرى در سمت مغرب ديده مىشود، مغرب شرعى زمانى است كه اين سرخى مختصر در سمت
مغرب ديده شود.[1]
13-
شب مقدار زمانى است كه بين پنهان شدن قرص خورشيد و اذان صبح قرار دارد، و چنانچه
اين زمان به دو قسمت مساوى تقسيم شود، با گذشتن نصف اول كه نيمه شب است وقت نماز
مغرب و عشاء هم مىگذرد.[2]
14-
وقت فضيلت نماز مغرب از ابتداء مغرب است تا هنگام از بين رفتن حمره مغربيّه و
ناپديد شدن شفق، كه تقريباً يك ساعت بعد از غروب آفتاب مىباشد.
15-
وقت فضيلت نماز عشاء بعد از برطرف شدن شفق تا هنگام گذشتن ثلث اول شب مىباشد.
16-
اگر كسى اشتباهاً نماز عشاء را قبل از نمار مغرب بخواند، و بعد از نماز متوجّه
شود، نمازش صحيح است، و بايد نماز مغرب را بعد از آن بجا آورد.
17-
اگر كسى پيش از خواندن نماز مغرب سهواً مشغول نماز عشاء شود، و در بين نماز بفهمد
اشتباه كرده است، چنانچه به ركوع ركعت چهارم نرفته باشد، بايد نيّت را به نماز
مغرب برگرداند، و نماز را تمام كند، و بعد نماز عشاء را بخواند؛ و اگر به ركوع
ركعت چهارم رفته باشد، بايد نماز را تمام كند، و بعد نماز مغرب را بخواند.
18-
اگر كسى از روى معصيت يا به واسطه عذرى نماز مغرب و عشاء را تا نصف شب نخواند،
بايد تا قبل از اذان صبح بدون نيّت اداء يا قضاء- يعنى فقط به قصد قربةً الى
اللَّه- آنها را بجا آورد.
[1] - به هنگام غروب آفتاب دو
سرخى نمايان مىشوند، كه يكى از طرف مشرق و ديگرى از طرف مغرب است، و اوّلى را
حُمره مشرقيّه و دومى را حُمره مغربيّه يا شفق مىنامند.
[2] - بنابر اين دوازده ساعت
بعداز ظهر شرعى آخر وقت نماز مغرب و عشاء است.