بين اين دو وقت را نصف كنيم، زوال بدست مى‌آيد، مثلًا اگر از اول طلوع آفتاب تا غروب آن چهارده ساعت و بيست دقيقه باشد، ابتداء زوال و ظهر شرعى بعد از پايان هفت ساعت و ده دقيقه از طلوع آفتاب مى‌باشد.

دوم: با سايه شاخص، يعنى اگر چوب يا چيزى مانند آن را به صورت راست در زمين هموار فرو بريم، سايه‌اى كه بعد از طلوع خورشيد به طرف مغرب مى‌افتد و با بالا آمدن آفتاب كم مى‌شود، وقتى به آخرين درجه كمى برسد و به طرف مشرق رو به افزايش نمايد، هنگام زوال و اول وقت نماز ظهر مى‌باشد؛ ولى در بعضى از شهرها مثل مكّه كه در بعضى از روزها موقع ظهر سايه بكلّى از بين مى‌رود، در آن روزها بعد از آنكه سايه دوباره پيدا شد معلوم مى‌شود كه ظهر شده است.

سوم: با تنه درختان‌[1] يا با قطب نما نقطه جنوب را پيدا كنيم، و روبروى آن بايستيم و به آفتاب نگاه كنيم، اگر آفتاب مائل به طرف ابروى راست باشد تقريباً وقت زوال و هنگام نماز ظهر است.

9- وقت فضيلت نماز ظهر از هنگام زوال خورشيد است تا زمانى كه سايه شاخص كه بعد از زوال پيدا مى‌شود برابر خود شاخص شود، مثلًا اگر ارتفاع شاخص يك متر باشد، تا هنگامى كه سايه آن هم به يك متر برسد وقت فضيلت نماز ظهر مى‌باشد.

10- وقت فضيلت نماز عصر از اول زوال است تا وقتى كه سايه شاخص به اندازه دو برابر خود شاخص شود، مثلًا اگر بلندى شاخص يك متر است، تا هنگامى كه سايه آن از دو متر تجاوز نكرده است وقت فضيلت نماز عصر مى‌باشد.

وقت نماز مغرب و عشاء:

11- وقت نماز مغرب وعشاء از اول مغرب شرعى- كه در فقره بعد بيان مى‌شود- تا نصف شب شرعى ادامه دارد، و چنانچه كسى نماز عشاء را در اين وقت عمداً قبل از نماز مغرب بخواند، نمازش باطل است؛ مگر اينكه تا آخر وقت بيش از مقدار اداء نماز عشاء فرصت نمانده باشد، كه در اين صورت لازم است نماز عشاء را قبل از نماز مغرب بخواند.

[1] - تنه درختان عادتاً رو به جنوب هستند.