را پيش از وقت خوانده است؛ ولى اگر در بين نماز يا بعد از آن بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده است، نماز او صحيح مى‌باشد.

25- اگر كسى بدون احراز يكى از راههايى كه در فقره (21) بيان شد مشغول نماز شود، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده است، نماز او صحيح مى‌باشد؛ ولى اگر بفهمد نماز را پيش از وقت خوانده است يا نفهمد در وقت خوانده است يا پيش از وقت، نمازش باطل مى‌باشد.

26- اگر كسى يقين كند كه وقت داخل شده است و مشغول نماز شود، و در بين نماز شك كند كه وقت داخل شده است يا نه، نماز او باطل مى‌باشد؛ ولى اگر در بين نماز يقين داشته باشد وقت داخل شده است، و شك كند كه مقدار خوانده شده از نماز در وقت بوده است يا نه، نمازش صحيح مى‌باشد.

27- اگر كسى قبل از وقت با يقين به دخول وقت مشغول نماز شود، و در بين نماز وقت داخل شود، چنانچه قبل از سلام اول «السَّلامُ عَلَيْنا ...» يا در بين سلام اول وقت داخل شود، نمازش صحيح است؛ ولى اگر بعد از سلام اول و قبل از سلام دوم «السَّلامُ عَلَيْكُمْ ...» يا در بين سلام دوم وقت داخل شود، احتياط واجب آن است كه آن نماز را اعاده نمايد، اگرچه اين سلام را سلام واجب قرار داده باشد.

28- اگر وقت نماز به قدرى تنگ است كه به واسطه بجا آوردن بعضى از كارهاى مستحب آن مقدارى از نماز بعد از وقت خوانده مى‌شود، نمازگزار نبايد آن كارهاى مستحب را بجا آورد، مثلًا اگر به واسطه خواندن قنوت مقدارى از نماز بعد از وقت خوانده مى‌شود، نبايد قنوت را بخواند.

29- كسى كه فقط به اندازه خواندن يك ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز را به نيّت اداء بخواند؛ ولى نبايد عمداً نماز را تا اين وقت تأخير بيندازد.

30- اگر فرد نابالغ در بين وقت نماز بالغ شود- حتى اگر به مقدار خواندن يك ركعت نماز در وقت را با حال بلوغ درك نمايد- واجب است آن نماز را بخواند؛ ولى چنانچه در اول وقت- پيش از رسيدن به بلوغ- نماز آن وقت را خوانده باشد، بنابر اقوى اعاده آن نماز لازم نيست، و همچنين اگر در بين نماز بالغ شود، لازم نيست آن نماز را دوباره بخواند.