عمل مقدارى از ظاهر آن بدن به خاطر بخيه به داخل رفته و مخفى شده است، به طورى كه آب به تمام پوست نمى‌رسد، بايد او را به همان صورت كه هست غسل بدهند، و احتياطاً او را تيمم نيز بدهند.

1091- ميت مسلمانى كه در بيابان يا در كنار دريا پيدا شود و متورم شده باشد، اگر با غسل دادن اعضاء او متفرق و پراكنده نمى‌شوند، بايد او را غسل بدهند؛ و الّا بايد او را تيمم بدهند.

1092- كسى كه بر اثر تصادف سر و سينه‌اش به گونه‌اى خورد شده باشد كه تفرق اعضاء و جريان خون راه ندهد كه او را غسل بدهند، بايد قسمتهاى خورد شده را جمع كنند، و آنها را در پنبه پاك بپيچند، و براى اينكه بتوانند اعضاء سالم او را غسل بدهند بر روى پنبه پارچه پاكى ببندند، و سپس آن قسمتها را در پلاستيك پاك قرار دهند، و آن را به گونه‌اى ببندد كه خون به قسمتهاى ديگر بدن سرايت نكند، سپس بدن او را غسل بدهند؛ و احتياطاً او را تيمم نيز بدهند.

هفتم- حكم تجهيز اجزاء ميّت:

1093- تمام تجهيزات واجبه ميت براى ميّت ناقص العضو و هيكل استخوانى و براى سينه- اگرچه تنها استخوان باشد- و قسمتى از بدن كه شامل سينه باشد و قسمتى از سينه كه شامل قلب باشد ثابت است؛ و چنانچه سجده‌گاه هم باقى باشد، حنوط آن نيز واجب است؛ و بايد هر يك از اينها پس از تجهيز- غسل و كفن و حنوط و نماز- دفن شوند.

1094- اگر غير از قسمت سينه، استخوانى از ميّت كه داراى گوشت است پيدا شود، بايد آن را بعد از غسل در پارچه‌اى پيچيده و دفن كنند؛ ولى نماز بر آن واجب نيست؛ و اگر گوشت بدون استخوان از ميّت پيدا شود، بايد آن را بدون غسل در پارچه‌اى پيچيده و دفن نمايند؛ ولى اگر جزء يا عضوى از انسان زنده جدا شود، داراى اين احكام نمى‌باشد؛ بلى، دفن آن مستحب است.[1]

[1] - مستحب است شخص دندان كنده شده خود را نگه دارد، كه بعد از موتش با او دفن شود، در روايتى است كه: پيغمبر اكرم( صلى اللَّه عليه و آله) به دفن چهار چيز يعنى مو و دندان و ناخن و خون امر فرموده‌اند، و در روايت ديگرى است كه: به دفن هفت چيز به زيادتى خون حيض و بچه دان و علقه امر فرموده‌اند.