بايد با پشت دست تيمم كند؛ و اگر سرايت نمى‌كند، بايد با كف دست تيمم نمايد؛ و در اين صورت بهتر است يك تيمم هم با پشت دست انجام دهد، يعنى پشت دست را به زمين بزند و به پيشانى و پشت دستها بكشد.

شرط دوم- نيّت قربت:

996- تيمم بايد با قصد قربت- قربةً الى اللَّه- انجام شود، و لازم نيست مكلف قصد رفع حدث يا مباح شدن نماز و غيره را بنمايد، و يا هنگام نيّت معيّن كند كه تيمم او بدل از غسل است يا بدل از وضوء، و نيز اگر تيمم بدل از غسل واجب باشد، لازم نيست آن غسل را معيّن نمايد، پس كسى كه با قصد قربت اشتباهاً به جاى بدل از وضوء بدل از غسل، يا به جاى بدل از غسل بدل از وضوء نيّت كند يا مثلًا در تيمم بدل از غسل جنابت نيّت بدل از غسل مسّ ميّت نمايد، تيمم او صحيح است.

شرط سوم- مسح تمام اعضاء تيمّم:

997- اگر كسى از روى عمد يا فراموشى و يا ندانستن حكم مسأله مختصرى از پيشانى و پشت دستها را مسح ننمايد، تيمم او باطل است؛ و براى آنكه يقين كند تمام اعضاء تيمم را مسح كرده است، بايد در مسح پيشانى مقدارى بالاتر از رستنگاه مو، و در مسح پشت دستها مقدارى بالاتر از مچ را مسح نمايد؛ ولى دقت زياد هم لازم نيست، و همين قدر كه بگويند تمام اعضاء تيمم مسح شده است كافى مى‌باشد.

شرط چهارم- ترتيب و موالات:

998- در تيمم بايد پيشانى و پشت دستها از بالا به پايين مسح شوند، و كارهاى آن نيز پشت سر هم انجام گيرد؛ و اگر بيش از حد معمول عرفى بين آنها فاصله بيفتد، تيمم باطل است؛ اما اگر كسى در بين مسح دست خود را بردارد و بلافاصله به همان جايى كه بوده است بگذارد و تيمم را به پايان ببرد، ظاهراً كافى است؛ اگرچه اعاده آن تيمم أحوط مى‌باشد.

999- در تيمم مكلف بايد به ترتيب اول كف دو دست را با هم به زمين بزند، و بعد با كف هر دو دست تمام پيشانى و دو طرف آن را از جايى كه موى سر مى‌رويد تا ابروها