990- چيزى كه مكلف بر آن تيمم مى‌كند نبايد غصبى باشد؛ و بنابر احتياط واجب مكان آن هم نبايد غصبى باشد، پس اگر بر خاك غصبى تيمم كند، يا خاكى را كه مال خود او است بى اجازه در ملك ديگرى بگذارد و بر آن تيمم كند، تيمم او باطل مى‌باشد، و همچنين بنابر احتياط واجب تيمم در فضاء غصبى باطل است، پس اگر كسى در ملك خود دستها را بر زمين بزند، و بى‌اجازه داخل ملك ديگرى شود، و دستها را به پيشانى يا پشت دستها بكشد، تيمم او باطل است؛ البته حكم به بطلان تيمم در موارد مذكور مشروط به اين است كه انسان غصبى بودن آنها را بداند و عمداً تيمم كند؛ اما اگر غصبى بودن آنها را نداند يا فراموش كرده باشد، تيمم او صحيح است، اگرچه خودش غاصب آنها باشد.

991- كسى كه در جاى غصبى زندانى شده است، اگر آب و خاك مباح ندارد بايد با تيمم بر همان خاك غصبى نماز بخواند.

992- تيمم كردن از روى علم و عمد با خاك پاك و مباحى كه در ظرف طلا و نقره است حرام و باطل مى‌باشد.

993- مستحب است چيزى كه مكلف بر آن تيمم مى‌كند گرد و خاكى داشته باشد كه بر دست بماند؛ و بعد از زدن دست بر آن مستحب است دست را بتكاند كه گرد و خاك آن بريزد.

994- تيمم بر زمين گود و خاك جاده و زمين شوره‌زارى كه نمك روى آن را نگرفته است مكروه مى‌باشد؛ و اگر نمك روى آن را گرفته باشد تيمم باطل است.

شروط صحّت تيمم:

صحيح بودن تيمم متوقف بر شش شرط است:

شرط اول- پاك بودن اعضاء تيمّم:

995- در تيمم بايد پيشانى و كف دستها و پشت دستها پاك باشند؛ و اگر كف دست نجس باشد و مكلف نتواند آن را آب بكشد، چنانچه نجاست آن سرايت مى‌كند،